Symphonia quarta decima (Szostakowicz)

Szostakowicz iuvenis.

Symphonia quarta decima (Szostakowicz) (Opus. 135) est symphonia Demetrii Szostakowicz anno 1969 composita. Cuius causa est musica "cantus et saltationis mortis," cui ipse musicam orchestrae dedit anno 1962. Haec symphonia, rationem atonalitatis quasi serialismum habens, Beniamino Britten dedicata est. Primum die 29 Septembris 1969 Leninopoli audita est, Rudolpho Barshai conductore.

Forma symphoniae[recensere | fontem recensere]

Haec symphonia undecim motus habet, cum poesibus, orchestra, et voce suprana et bassa. Et cantus recitatorius et aria comprehendit. Motu primo et supremo, melodia "Diei irae" ut motivum utitur. Motus sunt;

I De profundis - adagio (Fridericus García Lorca)
II Malagueña - allegretto (Idem)
III Loreley - allegro molto -agagio -a tempo (Gulielmus Apollinaire)
IV Le suicidé - adagio (Idem)
V Les attentives I - allegretto (Idem)
VI Les attentives II - adagio (Idem)
VII A la Santé - adagio (Idem)
VIII Réponse des Cosaques Zaporogues du Sultan de Constantonople - allegro (Idem)
IX О Дельвиг, Дельвиг - andante (Gulielmus Küchelbecker)
X Der Tod des Dichters - largo (Rainierus Maria Rilke)
XI Schlußstück - moderato (Idem)

Morton, Brian. 2007. Shostakovich: His Life and Music. Londonii: Haus Publishing. |ISBN 1-904950-50-7.
Shostakovich, Dmitri. 1970. Symphony No. 14 for soprano, bass and chamber music. MCA Music Publishing.