Fortuna
Fortuna, "nomen a breviore fors productum, est subitus et inopinatus eventus rerum accidentium,"[1] vel vis inexspectata et effrenata quae bona et mala hominibus infert. Romani antiqui habebant Fortunam deam (Graeci Τύχην).
Sententiae[recensere | fontem recensere]
- audaces fortuna iuvat. (Vergilius, Aen V, 284)
- fortuna non mutat genus. (Horatius, Epodi IV, 5)
- fortuna opes auferre non animum potest. (Seneca, Medea 176.)
Notae[recensere | fontem recensere]
- ↑
Haec pagina verba incorporat ex Aegidii Forcellini Lexico Totius Latinitatis, 1775. Versio interretialis
s.v. "fortuna".
