Consilium Berolinense
Consilium Berolinense diebus 13 Iunii - 13 Iulii 1878 Berolini inter maiores civitates Europae, i.e. Imperium Germanicum, Imperium Austro-Hungaricum, Francia, Regnum Unitum, Regnum Italiae, Imperium Russicum atque Imperium Russicum factum est, ut post Bellum Russicum Ottomanicum anno 1877/1878 certatum Balcaniae novas leges et fines imponerentur.
Constituta Consilii[recensere | fontem recensere]
Constituta Consilii die 13 Iulii 1878 Foedere Berolinensi descripta et signata sunt. Quo foedere haec constituta sunt:
Bulgaria[recensere | fontem recensere]
Pax Sancti Stephani die 3 Martii eiusdem anni a Russia et Imperio Ottomanico signata tota sublata est. Fines Bulgariae valde diminutae sunt et constitutus est principatus Bulgariae, qui pars Turciae maneret. Rumelia Orientalis provincia suis legibus utens Imperii Ottomanici maneret. Occupatio Russica Bulgariae ad novem menses limitata est.
Aliae civitates Balcaniae[recensere | fontem recensere]
Foedus libertatem Montis Nigri, Romaniae atque Serbiae, cuius fines Naisso auctae sunt, confirmavit. Romania praeterea partem septentrionalem Scythiae Minoris atque portum Constantiam accepit, sed Bastarniam Russiae cedere coacta est. Bosnia et Herzegovina ab Imperio Austro-Hungarico occupata est.
Graecia[recensere | fontem recensere]
Graecia partes Epiri et Thessaliae accepit, quam anno 1881 foedere cum Imperio Ottomanico facto totam suscepit.
Tunesia[recensere | fontem recensere]
Tunesia, adhuc socia Imperii Ottomanici, nunc ad Franciam transire proposita est; id quod anno 1881 factum est.
Caucasia[recensere | fontem recensere]
- Russia Chorzenem, Ardahan atque Batum provincias ab Imperio Ottomanico accepit, quod iam Pace Sancti Stephani constitutum erat.
Legati ad consilium missi[recensere | fontem recensere]
Germania[recensere | fontem recensere]
- Otho de Bismarck, cancellarius imperii
- Clodovicus zu Hohenlohe-Schillingsfürst, legatus Germaniae in Francia
- Bernhardus Ernestus de Bülow, secretarius statalis
Francia[recensere | fontem recensere]
- Gulielmus Henricus Waddington, administer rerum exterarum
- Carolus Raimundus de Saint-Vallier, legatus Franciae Berolini
- Paulus Desprey, legatus
Regnum Unitum[recensere | fontem recensere]
- Beniaminus Disraeli, primus minister
- Robertus Gascoyne-Cecil, administer rerum exterarum
- Odo Russell, legatus Regni Uniti Berolini
Italia[recensere | fontem recensere]
- Comes Ludovius Corti, administer rerum exterarum
- Comes Eduardus de Launay, legatus Italiae
Imperium Ottomanicum[recensere | fontem recensere]
- Alexander Caratheodores, legatus
- Sadoullah Bey, legatus
- Mahometus Ali Pasha, legatus
Imperium Austro-Hungaricum[recensere | fontem recensere]
- Iulius Andrássy, administer rerum exterarum
- Alajos Károlyi, legatus Imperii Austro-Hungarici Berolini
- Henricus Carolus von Haymerle, legatus Imperii Austro-Hungarici Romae
Imperium Russicum[recensere | fontem recensere]
- Alexander Gorčakov, administer rerum exterarum
- Petrus Andreae filius Schuwalow, legatus Russiae Londinii
- Paulus de Oubril, legatus Russiae Berolini
Romania[recensere | fontem recensere]
- Ioannes Constantinus Brătianu praeses ministrorum
- Michael Kogălniceanu, administer rerum exterarum
Graecia[recensere | fontem recensere]
- Theodorus Deligiannes, legatus
- Petrus Brailas-Armenis, legatus
 |