Signum diacriticum

Signi diacriticae sunt signi ad differntionem signorum. Signi diacriticae debent habere parvum metrum, sed conditio haec non magna est. Tamen, diacritica nest signi diacriticae, aut diacritica est systema signi diacriticae; diacriticae, non diacritica, est nomen vulgaris in socio linguisto.
Casus primus usorum signorum diacriticae sit: penuria signi ad expressionem sonorum in litteris, sed hoc finis est finis alphabeti. Sed omnia alphabetia habent limites in signos.

Classificatio signorum diacriticae

Per nominem orthographicum et phoneticum 1. Aliquae signa habent tantummodo orthographicum nominem. 1.1. Partes orationis haec signa differere E. g.: in lingua Archaica Slavenica discernitur Acc. Sing. «ма́лымъ» et Dat. Pl. «мâлымъ». 1.2. Signa traditiona erant in linguas antiquas. E. g.: Aspirationis signa fuerant in lingua Archaica Slavenica. Notamus item: hoc signum Graecum erat. 2. Altra signa habent phoneticum nominem: 2.1. Prosodica signa sunt divisa in tres categoriae 2.1.1. Signa accentum 2.1.2. Longitudo aut brevitas 2.2. Signa potent dare novum nominem litterae. 2.3. Longitudo aut brevitas 3. Omnia signa debent habere status oficialis 3.1. Signa sint “creatores” novarum litterarum. Hae litterae sunt modificatores in alphabeta 3.2. Signa sint diacriticae, non modificatores sunt. Haec signa sunt vulga signa diacriticae.