Persona

Ad huius vocis significationem iuridicam vide Persona (ius)

Praeclarae sunt personae Carnelevaminis Venetiani.

Persona (-ae, f.) sensu primo est res qua homines, praesertim histriones, ad vultum celandum utuntur. Aliquando etiam sacris et feriis adhibetur. Sensu figurato, persona est et homo, vel nonnumquam deus, qui in dramate (comoedia vel tragoedia) agit.

Anicius Manlius Torquatus Severinus Boethius personam definivit in sua "De consolatione philosophiae" ut "naturae rationabilis indiuidua substantia" Sed nos hac definitione eam quam Graeci hypostasin dicunt terminauimus. Nomen eium personae uidetur aliunde traductum, ex his scilicet personis quae in comodiis tragoedisque eos quorum inerest homines repraesentabant. Persona uero dicta est a personado circumflexa paenultima. Quod si acuatatur antepaenultima, apertissime a sono dicta uidebitur; idcirco autem a son, quia concauitate ipsa maior necesse est uolatur sonnus. Graeci quoque has persona prosopopa uocant ab eo quod ponantur in facie atque ante oculos obtegant uultum."—Quod origo facta est notionis "persona iuris" ac "personalitas" apud Thomam Aquinatem.

Haec pagina est stipula. Amplifica, si potes!