Quantum redactiones paginae "Idus" differant

E Vicipaedia
Content deleted Content added
mNo edit summary
No edit summary
Linea 1: Linea 1:
'''Idus''' (Iduum, plurale tantum, fem.)<ref>In antiquis fastis scribuntur EIDUS vel EID.</ref> in [[fasti]]s [[Roma antiqua|Romanis]] erant dies mensis feriatus cum plenilunio antiquitus congruens, mox tamen, postquam annus ad cursum solis aptatus est, non iam cum plenilunio congruens sed medio mense celebratus, ita ut ceteris quidem mensibus tertius decimus, mensibus vero Martio, Maio, Iulio, Octobri quintus decimus dies in mense essent.
'''Idus''' (Iduum, plurale tantum, fem.)<ref>In antiquis fastis scribuntur EIDUS vel EID.</ref> in [[fasti]]s [[Roma antiqua|Romanis]] erant dies mensis feriatus cum plenilunio antiquitus congruens, mox tamen, postquam annus ad cursum solis aptatus est, non iam cum plenilunio congruens sed medio mense celebratus, ita ut ceteris quidem mensibus tertius decimus, mensibus vero Martio, Maio, Iulio, Octobri quintus decimus dies in mense essent.

Secundum auctores antiquos hoc vocabulum e lingua Etrusca sumptum est : Varro enim adfirmat hunc diem Etruscos "Itus", Sabinos Idus vocasse. Macrobius etiam addidit "iduare" verbum apud Tuscos dividere significasse ac diem


Omnes idus [[Iuppiter|Iovi]] sacratae erant, cui ove (qui "ovis idulis" dicebatur) sacrificabatur : itaque Idus dies [[Fasti|nefasti]]<ref>'''N''' vel '''NP''' in fastis notabantur.</ref> erant.
Omnes idus [[Iuppiter|Iovi]] sacratae erant, cui ove (qui "ovis idulis" dicebatur) sacrificabatur : itaque Idus dies [[Fasti|nefasti]]<ref>'''N''' vel '''NP''' in fastis notabantur.</ref> erant.

Emendatio ex 14:42, 26 Ianuarii 2010

Idus (Iduum, plurale tantum, fem.)[1] in fastis Romanis erant dies mensis feriatus cum plenilunio antiquitus congruens, mox tamen, postquam annus ad cursum solis aptatus est, non iam cum plenilunio congruens sed medio mense celebratus, ita ut ceteris quidem mensibus tertius decimus, mensibus vero Martio, Maio, Iulio, Octobri quintus decimus dies in mense essent.

Secundum auctores antiquos hoc vocabulum e lingua Etrusca sumptum est : Varro enim adfirmat hunc diem Etruscos "Itus", Sabinos Idus vocasse. Macrobius etiam addidit "iduare" verbum apud Tuscos dividere significasse ac diem

Omnes idus Iovi sacratae erant, cui ove (qui "ovis idulis" dicebatur) sacrificabatur : itaque Idus dies nefasti[2] erant.

Idus Martiae celebres factae sunt, quod eo die anno 44 a.C.n. dictator Caesar a senatoribus coniuratis interfectus est.

Notae

  1. In antiquis fastis scribuntur EIDUS vel EID.
  2. N vel NP in fastis notabantur.


FONTES

  • Macrobius, libro primo Saturnaliorum, capite 15.
  • Ovidius, Fasti libro primo versus 57 et 587-588..
  • Varro, libro sexto de Lingua latina capitulo 28.