Quantum redactiones paginae "Lingua Maithili" differant

← Differentia superior Differentia proxima →

Content deleted Content added

Inline

Emendatio ex 22:08, 17 Decembris 2009

Lingua Maithili मैथिली
Taxinomia:	Lingua Neoindica e divisione Indoiranica familiae Indoeuropaeae
Locutores:	34 700 000^[1]
Sigla:	1 bh, 2 mai, 3 mai
Status publicus
Officialis	India
Privata	Nepalia
Litterae:	Litterae Maithili
Scriptura:	Devanagari; olim Mithilaksar et Kaithi
Procuratio:
Familiae linguisticae coloribus Vicipaedicis pictae Familiae linguisticae coloribus Vicipaedicis pictae
Locutores linguarum Indicarum Locutores linguarum Indicarum: Maithili hic nomine "Bihari" depingitur

Lingua Maithili^[2] (Maithilī) ad Linguas Indicas e divisione Indoiranica familiae Indoeuropaeae pertinet. In gregibus dialectorum Hindi aut Bengalicarum olim numerata est, nunc potius linguarum Bihari. Est una inter 22 linguas schedulo enumeratas Indiae et lingua officialis civitatis Bihar. Ad partes septentrionales civitatis Bihar Indiae et in finibus adiacentibus Nepaliae adhibetur.

Georgius Grierson, nominis Maithilī primus inventor, ex appellatione regni antiqui vel potius mythici Mithilā in eadem regione reperiendi derivavit. Populus huius regionis ante dua milia annorum lingua Pracritica Magadhi usus est; postea recognoscitur lingua litteraria mediaevalis Avahattha, ex elementis Apabhramsa et Maithili composita. Litterae Maithili a saeculo XIII seu XIV incipiunt; eo aevo compositum est opus lexicographicum bilingue Varṇaratnākara, auctore Jyotirīśvara Ṭhākura, qui et ludum scaenicum Sanscrite conscripsit. Olim scriptura Mithilaksar ad linguam Maithili scribendam adhibita est, interdum et Kaithi; hodie autem fere omnes scriptura Devanagari utuntur.

Notae

↑ Ethnologue (anno 2000/2001)
↑ Christianus Lassen, Institutiones linguae Pracriticae (Bonnae, 1837) (Textus apud Google Books) app. pp. 19-20

Nexus externi

Bibliographia

"Maithili" in Andrew Dalby, Dictionary of Languages (ed. recensa: Londinii: Bloomsbury, 2004. ISBN 0747576831) p. 383
G. A. Grierson, An Introduction to the Maithilī Language of North Bihār. 1881-1882

[1] Ethnologue (anno 2000/2001)

[2] Christianus Lassen, Institutiones linguae Pracriticae (Bonnae, 1837) (Textus apud Google Books) app. pp. 19-20

[1]

[2]

@@ Linea 22: / Linea 22: @@
 '''Lingua Maithili'''<ref>{{Lassen}} app. pp. 19-20</ref> ({{IAST|Maithilī}}) ad [[Linguae Indicae|Linguas Indicas]] e divisione [[Linguae Indoiranicae|Indoiranica]] familiae [[Linguae Indoeuropaeae|Indoeuropaeae]] pertinet. In gregibus dialectorum [[lingua Hindi|Hindi]] aut [[lingua Bengalica|Bengalicarum]] olim numerata est, nunc potius linguarum [[lingua Bihari|Bihari]]. Est una inter 22 [[Index linguarum sollemnium Indiae|linguas schedulo enumeratas]] [[India]]e et lingua officialis civitatis Bihar. Ad partes septentrionales civitatis [[Bihar]] [[India]]e et in finibus adiacentibus [[Nepalia]]e adhibetur.
-Nomen ''Maithilī'' derivatum est a primo inventore [[Georgius Grierson|Georgio Grierson]] ex appellatione regni antiqui vel potius mythici [[Mithila|Mithilā]] in eadem regione reperiendi. Populus huius regionis ante dua milia annorum lingua [[linguae Pracriticae|Pracritica]] [[lingua Magadhi|Magadhi]] usus est; postea recognoscitur lingua litteraria mediaevalis [[lingua Avahattha|Avahattha]], ex elementis [[lingua Apabhramsa|Apabhramsa]] et Maithili composita. Litterae Maithili a saeculo XIII seu XIV incipiunt; eo aevo compositum est opus lexicographicum bilingue ''[[Varnaratnakara|Varṇaratnākara]]'', auctore [[Jyotirisvara Thakura|Jyotirīśvara Ṭhākura]], qui et ludum scaenicum Sanscrite conscripsit. Olim [[scriptura Mithilaksar]] ad linguam Maithili scribendam adhibita est, interdum et [[scriptura Kaithi|Kaithi]]; hodie autem fere omnes [[scriptura Devanagari]] utuntur.
+[[Georgius Grierson]], nominis ''Maithilī'' primus inventor, ex appellatione regni antiqui vel potius mythici [[Mithila|Mithilā]] in eadem regione reperiendi derivavit. Populus huius regionis ante dua milia annorum lingua [[linguae Pracriticae|Pracritica]] [[lingua Magadhi|Magadhi]] usus est; postea recognoscitur lingua litteraria mediaevalis [[lingua Avahattha|Avahattha]], ex elementis [[lingua Apabhramsa|Apabhramsa]] et Maithili composita. Litterae Maithili a saeculo XIII seu XIV incipiunt; eo aevo compositum est opus lexicographicum bilingue ''[[Varnaratnakara|Varṇaratnākara]]'', auctore [[Jyotirisvara Thakura|Jyotirīśvara Ṭhākura]], qui et ludum scaenicum Sanscrite conscripsit. Olim [[scriptura Mithilaksar]] ad linguam Maithili scribendam adhibita est, interdum et [[scriptura Kaithi|Kaithi]]; hodie autem fere omnes [[scriptura Devanagari]] utuntur.
 == Notae ==