Quaternuli

E Vicipaedia

Quaternuli sunt opus Davidi de Dinant in quo scripta quaedam Aristotelis, a se dum Graecia visitat repertis, Latine vertit et explicavit. Hoc opus, a Concilio Parisiensi anno 1210 damnatum est, hodie in fragmentis tantum servatur.

Bibliographia[recensere | fontem recensere]

Editio
  • M. Kurdziałek, ed., "David de Dinant: Quaternulorum fragmenta" in Studia mediewistyczne vol. 3 (1963)
Philologica et critica
  • M. Th. d'Alverny, "Les nouveaux rapports dans le domaine de la science et de la pensée au temps de Philippe Auguste" in R. H. Bauthier, La France de Philippe auguste: le temps des mutations (Lutetiae, 1989) pp. 863-880
  • A. Birkenmajer, "Découverte de fragments manuscrits de David de Dinant" in Revue néoscolastique de philosophie vol. 35 (1933) pp. 220-229
  • Elena Casadei, "David di Dinant, traduttore di Aristotele" in Freiburger Zeitschrift für Philosophie und Theologie vol. 45 (1998) pp. 381-406
  • Elena Casadei, "Il corpus dei testi attributibili a David di Dinant" in Freiburger Zeitschrift für Philosophie und Theologie vol. 48 (2001) pp. 87-124
  • Tristan Dagron, "David de Dinant: sur le fragment Hyle, Mens, Deus des Quaternuli" in Revue de métaphysique et de morale no. 4 (2003) pp. 419-436
  • M. Kurdziałek, "David von Dinant als Ausleger der aristotelischen Naturphilosophie" in A. Zimmerman, ed., Die Auseinandersetzungen an der Pariser Universität im XIIIe Jahrhundert pp. 181-192
  • Enzo Maccagnolo, "David of Dinant and the beginnings of Aristotelianism in Paris" in Peter Dronke, ed., A History of Twelfth-Century Western Philosophy (Cantabrigiae: Cambridge University Press, 1988. ISBN 9780521258968) pp. 429-442 Paginae selectae[nexus deficit]

Haec stipula ad litteras spectat. Amplifica, si potes!


De hac re nexus intervici usque adhuc absunt. Adde, si reppereris.