Jump to content

Numeri Fibonacciani

Latinitas nondum censa
E Vicipaedia
Quadrata quorum laterum longitudines numeros Fibonaccianos sequuntur.

Numeri Fibonacciani[1] sunt series numerorum. Primus et secundus numerus sunt 0 et 1. Tota series est 0, 1, 1, 2, 3, 5, 8, 13, … Regula est: proximus numerus est summa duorum priorum, vel

Leonardus Pisanus seriem anno 1202 descripsit.

Anno 1843 Iacobus Philippus Maria Binet(d)(en) formulam generalem invenit quae omnes numeros Fibonaccianos gignit:[2][3][4][5]

Tres quantitates constantes in formula Binettiana sunt: , , et .


  1. Giovanni Damiani: Perché Fibonacci? (Italiane)
  2. Weisstein, Ericus Wolfgangus. Binet's Formula. Wolfram MathWorld.
  3. Livio, Marius (). The Golden Ratio: The Story of Phi, the World's Most Astonishing Number. Novi Eboraci: Broadway Books. p. 106.
  4. Séroul, Raymond (). Programming for Mathematicians. Berolini: Springer-Verlag. p. 21.
  5. Belcastro, Sarah Maria (). Discrete Mathematics with Ducks (2a. ed.). Londinii: CRC Press. p. 260. ISBN 978-1-351-68369-2.

Nexus interni

Nexus externus

[recensere | fontem recensere]