Nova

Vide etiam paginam discretivam: Nova (discretiva).

Nova vel plenius stella nova est stella, cuius claritas statim decies in gradu tertio vel etiam sexto explosionis causa augetur. Antequam telescopia inventa sunt et numerus stellarum non magnus notus est, stella nova in caelo apparuisse videbatur. Quamvis etiam Hipparchus novam in Scorpio anno 134 a.C.n. observabat, hoc vocabulum post tractatum Tychonis Brahe De nova stella usitatum fit. Tycho Brahe de stella scripsit, quae anno 1572 in Cassiopeia apparuerat et more hodierno in numerum supernovarum nec novarum includitur.

Novae omnes ante explosionem stellae pares sunt. Una stella est pumilio alba, altera stella seriei principalis vel gigas ruber. Materies stellae maioris ad minorem confluit et ibi explosio sui generis fit.

Stellarum novarum magnitudine 6 clariorum ab anno 1890 index

Annus	Nova	Magnitudo visibilis
1891	T Aurigae	3,8
1898	V1059 Sagittarii	4,5
1899	V606 Aquilae	5,5
1901	GK Persei	0,2
1910	Nova Lacertae 1910	4,6
1912	Nova Geminorum 1912	3,5
1918	V603 Aquilae	−1,8
1920	Nova Cygni 1920	2,0
1925	RR Pictoris	1,2
1934	DQ Herculis	1,4
1936	CP Lacertae	2,1
1939	BT Monocerotis	4,5
1942	CP Puppis	0,3
1950	DK Lacertae	5,0
1960	V446 Herculis	2,8
1963	V533 Herculis	3,0
1970	FH Serpentis	4,0
1975	V1500 Cygni	2,0
1984	QU Vulpeculae	5,2
1986	V842 Centauri	4,6
1991	V838 Herculis	5,0
1992	V1974 Cygni	4,2
1999	V1494 Aquilae	5,03
1999	V382 Velorum	2,6
2007	V1280 Scorpii	3,75
2013	V339 Delphii	4,3
2013	V1369 Centauri	3,3
2015	Nova Sagittarii 2015	4,0
2016	SMCN 2016-10a	−10,5

Bibliographia

Шугаров С. Ю. Основные физические характеристики катаклизмических звезд. Moscuae 1999 (Russice)
Zeilik, Michael. Conceptual Astronomy Novi Eboraci, 1993. (Anglice)
Alloin, D., and W. Gieren, eds. Lecture Notes: Stellar Candles for the Extragalactic Distance Scale. Robert Gilmozzi and Massimo Della Valle, «Novae as Distance Indicators», pp. 229—241. Berolini, 2003. (Anglice)

Nexus externi

De nova stella Tychonis Brahe
De nova stella apud Vicifontem