Lucius Calpurnius Piso Caesoninus

Lucius Calpurnius Piso Caesoninus (natus saeculo 2 a.C.n., mortuus post annum 148 a.C.n.) vir consularis atque orator Romanus fuit.

Gens

Pater eius Gaius Calpurnius C.f. Piso anno 180 a.C.n. consulatu fungens mortuus est. Filius eius Lucius Calpurnius Piso Caesoninus anno 112 a.C.n. summum magistratum gessit.

Piso anno 154 a.C.n. praetor electus est atque Hispaniam Ulteriorem provinciam suscepit: A Lusitanis victus est^[1]. Anno 148 a.C.n. una cum Spurio Postumio Albino Magno consul electus est. Cum Postumius in Urbe maneret, Piso exercitum Romanum adversus Poenos duxit : urbes hostium obsidere coepit nec multum profecit adeo ut Romae seditio populi moveretur Scipionem Aemilianum consulem, quamvis legibus ob aetatem vetantibus, facere volentis, quem solum huic bello finem imponere posse credebant. Quo facto Publius Cornelius Scipio Aemilianus Africanus Pisoni ineunte anno 147 a.C.n. in Africa successit^[2].

Carolus-Ludovicus Elvers, "[I 16] C. Piso Caesoninus, L." in Der Neue Pauly vol. 2 (Stutgardiae: Metzler, 1997. ISBN 3-476-01472-X) col. 944.

Antecessores: Manius Manilius Nepos et Lucius Marcius Censorinus	Consul 148 a.C.n. cum Spurio Postumio Albino Magno	Successores: Publius Cornelius Scipio Aemilianus Africanus et Gaius Livius Drusus