Ioannes Giraudoux

E Vicipaedia
Wikidata Ioannes Giraudoux
Res apud Vicidata repertae:
Ioannes Giraudoux: imago
Ioannes Giraudoux: imago
Ioannes Giraudoux: subscriptio
Ioannes Giraudoux: subscriptio
Nativitas: 29 Octobris 1882; Bellac
Obitus: 31 Ianuarii 1944; Lutetia
Patria: Francia
Nomen nativum: Hippolyte Jean Giraudoux

Familia

Proles: Jean-Pierre Giraudoux

Memoria

Sepultura: Grave of Giraudoux

Hippolyte Jean Giraudoux[1] (die 29 Octobris 1882 in Bellac natus; die 31 Ianuarii 1944 Parisiis mortuus) Francogallicus scriptor et legatus fuit.

Praeclarus studens et decoratus Primi Belli orbis terrarum miles, diplomatica et administrativa munera exercet, dum mythistorias scribit (Suzanne et le Pacifique anno 1921, Siegfried et le Limousin anno 1922). Postea ad theatrum versus est, quo in arte histrio Louis Jouvet praecipua illius opera ad scaenam adhibuit et plures eorum partes ipse egit.

Diebus nostris famosus est praecipue ob theatralia opera e quibus nota sunt Amphitryon 38 (1928), Bellum Troianum non fiebit (La guerre de Troie n'aura pas lieu, 1935), Electra (Electre, 1937), Undina (Ondine, 1939) vel etiam Insana e Chaillot (La Folle de Chaillot), fabula post illius mortem acta. Similiter ac alii annorum 1930-1940 theatrales scriptores (e.g. Cocteau, Anouilh, Sartre, Camus), Giraudoux rescribere solebat antiquos mythos in moderno conspectu. Poëticam phantasiam cum insolitarum imaginum gustu miscere scivit, et tragicas levesque res elegante lingua ligare, interdum etiam poëtica, ut in Intermezzo vel Undina.

Notae[recensere | fontem recensere]

  1. Ad matrem omnem amorem vertens, Giraudoux primum praenomen suum (Hippolyte) oblitus esset, propterea quod id a patre, sponsa nolente, electum fuisset. Vide Hervé Duchêne, Jean Giraudoux, Électre, Éditions Bréal, 1998, p. 13 (ISBN 2-84291-019-2).

Bibliographia[recensere | fontem recensere]

  • Jacques Body, Jean Giraudoux: la légende et le secret, Paris, Presses universitaires de France, coll. « Écrivains », Novembri 1986, 174 p. (ISBN 978-2-13-039478-5, notice BnF no FRBNF34901495)
  • Étienne Brunet, Le Vocabulaire de Jean Giraudoux, structure et évolution: Statistique et informatique appliquées à l’étude des textes à partir du Trésor de la langue française, Genève, éditions Slatkine, 1978, 688 p., (opus ortum e doctorali these, defensa in Nicaea die 6 Ianuarii 1976, opus decoratum a CNRS, anni 1976 aëno nomismate 36ae sectionis, Études linguistiques et littéraires françaises).
  • Philippe Dufay, Jean Giraudoux : biographie, Paris, Julliard, 8 Octobris 1993, 532 p. (ISBN 978-2-260-00064-8, notice BnF no FRBNF35601345)
  • Natacha Michel, Giraudoux: le roman essentiel, Paris, Hachette littératures, coll. « Coup double », 6 Iulii 1998, 215 p. (ISBN 978-2-01-235214-8, notice BnF no FRBNF36199326)
  • Jacques Body, Jean Giraudoux, Paris, Gallimard, 29 Aprilis 2004, 950 p. (ISBN 978-2-07-076142-5, notice BnF no FRBNF39171811)
  • Guy Teissier et Mauricette Berne, Les Multiples Vies de Jean Giraudoux, Paris, Grasset, 10 Novembris 2010, 490 p. (ISBN 978-2-246-61271-1, notice BnF no FRBNF42325485)
  • Georges May, « Jean Giraudoux et les États-Unis », The French Review, vol. XLIX, no 6, Maio 1976
  • Jean Jolly (dir.), Dictionnaire des parlementaires français. Notices biographiques de ministres, sénateurs et députés de 1889 à 1940, de Giraud, Joseph Irénée à Guyot de Villeneuve, Jean Pierre, Paris, PUF, 1960, p. 1840-1841
  • Europe, periodicum litterarium menstruale, no 841, mai 1999 (Tabula)
  • Christian Allègre, « Giraudoux », dans Jean-Claude Polet (dir.), Auteurs européens du premier XXe siècle, tome 2: « Cérémonial pour la mort du sphinx, 1940-1958 », Bruxelles, De Boeck Université, 2003, 906 pages, p. 285-298 (ISBN 2-8041-3932-8)
  • David Radavich, Insurrection et désir dans « La Folle de Chaillot », Les Cahiers Jean Giraudoux 25 (1997), 119-30

Nexus interni

Nexus externi[recensere | fontem recensere]

Haec stipula ad scriptorem spectat. Amplifica, si potes!