Formula:PaginaMensis/Iulii 2021
Franciscus Renatus, vicecomes Castribrientii (Francogallice: Chateaubriand, natus 4 Septembris 1768 et mortuus 4 Iulii 1848) fuit vir publicus, nuntius et scriptor Francicus more Romanticismo. Anno 1811 Castribrientii in Academiam Francicam cooptatus est.
Nobili genere natus scholas Dolae Britonum, Dinnani et Condati Redonum frequentavit et aut militem classicum aut clericum fieri vellet. Denique cohortem Navarrae intravit. Patre anno 1786 mortuo Lutetiam iit ubi eum noscebant Evaristus de Parny, Petrus Ludovicus Ginguené, Le Brun, Nicolaus Chamfort et cogitationem liberam fovebat. Anno 1791 in Americam Septentrionalem navigavit ubi menses quinque manebat. Reversus in matrimonium duxit mulierem divitem et Theudonevillae in exercitu emigratorio vulneratus est. Anno 1793 Londinium fugit ubi inops vitam degebat et opus Essai sur les révolutions, etc. (Londinii 1797) pactum est. Quod opus mixtura est praeiudiciorum, dubitationis religionis, philosophiae Russaviensis. Postquam anno 1798 de morte matris certior factus esset, ad christianismum positivum allatus est. Quo animo exaravit opus Génie du christianisme (1802), religionis Christianae apologiam splendidissimam quae neque historica neque dogmatica sed poetica atque aesthetica est. Nihilominus a theologis quoque impetus multiplex in eum facti sunt et Ecclesia Catholica Romana opus in Indice librorum prohibitorum posuit. Unum annum ante in periodico Mercure de France historiunculam Atala verbis luxuriosis omnes captantibus vulgavit, ubi bella Americae natura cum christiana sobrietate ieiunosa iungitur …