Cratylus (philosophus)

Haec pagina de philosopho Graeco explicat. Si Platonis dialogum quaeris, vide Cratylus.

Res apud Vicidata repertae:

Nativitas: 5. saeculum a.C.n.; Athenae
Obitus: unknown value;
Patria: Athenae antiquae

Cratylus Atheniensis (Graece Κρατύλος), qui fine saeculo V a.C.n. floruit, philosophus fuit Graecus, Heracliti sectator. Affirmabat, ut in idem flumen non solum bis, sed etiam semel intrare impossibile esset, nam iam effluxisset^[1]. Eadem causa vocabulis non loquebatur, sed digitis res monstrabat^[2]. Plato aliquod tempus discipulus Cratyli fuit, ut Diogenes Laertius ait^[3], sed hoc dubitandum est^[4]. Persona est dialogi Platonis eiusdem nominis, ubi res a verbis vere designari et iam sonis describi demonstrat.

Notae[recensere | fontem recensere]

↑ Arstt. Met. IV 5, 1010a7.
↑ Ibidem; cf, Arstt. Rhet. III 16, 1417b1.
↑ III 6.
↑ Serge Mouraviev, Cratylos (d’Athènes?), in: Richard Goulet (ed.), Dictionnaire des philosophes antiques, Bd 2, Lutetiae 1994, p. 505.

Bibliographia[recensere | fontem recensere]

Dieter Bremer: Kratylos und die Herakliteer. In: Hellmut Flashar u. a. (ed.): Frühgriechische Philosophie (= Grundriss der Geschichte der Philosophie. Die Philosophie der Antike, Band 1), Halbband 2, Basileae 2013, ISBN 978-3-7965-2598-8, pp. 657–664
Debra Nails: The People of Plato. A Prosopography of Plato and Other Socratics.Indianapoli 2002, ISBN 0-87220-564-9, p. 105 sqq.

[1] Arstt. Met. IV 5, 1010a7.

[2] Ibidem; cf, Arstt. Rhet. III 16, 1417b1.

[3] III 6.

[4] Serge Mouraviev, Cratylos (d’Athènes?), in: Richard Goulet (ed.), Dictionnaire des philosophes antiques, Bd 2, Lutetiae 1994, p. 505.

[1]

[2]

[3]

[4]