Jump to content

Haesitatio linguae

E Vicipaedia
(Redirectum de Balbus)
-4 (corrigenda) Latinitas huius paginae corrigenda est. Si potes, corrige vel rescribe. Vide {{latinitas}}.

Haesitatio vel haesitantia linguae,[1][2][3] est oratio inordinata cum sermone labefactata est involuntarium per repetitiones sonos vel voces. Cicero "Qui timor! quae dubitatio! quanta haesitatio tractusque verborum!" in dialogo scripsit (De oratore 2.50.202); Quintilianus autem "oblivio" cuiuslibet verbi "aut deformem haesitationem aut etiam silentium" inducere posse ait (Institutiones Oratoriae 11.2.48).

Homines clari qui haesitationem linguae tenebant

[recensere | fontem recensere]
  1. "Haesitatio linguae": Cicero De oratore 2.50.202 et Quintilianus 11.2.48, vide textum nostrum; D. P. Simpson, Cassell's Latin Dictionary (Novi Eboraci: Wiley Publishing, 1968), 838, c.v. stammer.
  2. "Haesitantia linguae": Cicero, Phil. 3.6.16
  3. "Balbuties" (vocabulum mediaevale): John C. Traupman, Latin and English Dictionary, ed. tertia (Novi Eboraci: Bantam Books, 2007), 665, s.v. stammering. Qui hoc modo loqui solebat "balbus" Latinitate classica nuncupatus est.

Nexus interni