Arabes

E Vicipaedia
(Redirectum de Arabi)
Diffusio Arabo-Islamica.
Terrae ab Arabibus habitatae

Arabes vel Arabi[1] (Arabice ‏العرب‎ al-ʿarab; Graece Ἄραβες) sunt ethnos linguae Semiticae in paeninsula Arabica et in Africa septentrionali, quorum maxima pars in terris Arabicis habitat. Multi autem etiam in diaspora in multis aliis terris vivunt, imprimis in Brasilia, Argentinia, Francia, et Civitatibus Foederatis.

Qui sint Arabes aliis temporibus ac culturis aliter definiebatur. Non ad Arabas pertinent Mazicani, Somali, Curdi, Persae, Turcomanni, Aramaei/Assyri, hābešā (Aethiopes, et Erythraei) et alii qui in terris Arabicis vivunt. Multi eorum lingua Arabica ut secunda lingua loquuntur.

Alia nomina[recensere | fontem recensere]

  • Arabes nomades Saraceni a Romanis appellati sunt.
  • Mauri

Nexus interni

Bibliographia[recensere | fontem recensere]

  • Eugene Rogan: Die Arabs. A history. Penguin Books, Londinii 2010. ISBN 978-0-141-02469-1.
  • Bernard Lewis: The Arabs in history. Oxford Univ. Press, Oxoniae 2002. ISBN 0-19-280310-7.
  • Manfred Kropp (ed.): Die Geschichte der »reinen Araber« vom Stamme Qaḥṭān. Aus dem Kitāb našwat aṭ-ṭarab fī taʾrīḫ ǧāhiliyyat al-ʿArab des Ibn Saʿīd al-Maġribī. In: Heidelberger Studien zur Geschichte und Kultur des modernen Vorderen Orients. Vol. 4, Lang, Francofurti ad Moenum et al. 1982. ISBN 3-8204-7633-4.
  • Maxime Rodinson: Die Araber. Suhrkamp, Francofurti ad Moenum 1991 (3. ed.).
  • Samir Kh. Samir: Rôle culturel des chrétiens dans le monde arabe. CEDRAC, Beryti 2003.
  • Bernard Heyberger: Chrétiens du monde arabe : un archipel en terre d'Islam. Parisiis 2003. ISBN 2-7467-0390-4.
  • Jacques Berque: Les Arabes d’hier à demain. Seuil, Parisiis 1960.
  • Mohammed Arkoun: La pensée arabe. PUF, Parisiis 1975.
  • Dominique Sourdel: Histoire des Arabes. PUF (collection «Que sais-je ?», n°915), Parisiis 1976.
  • Dominique Chevalier und André Miquel (ed.): Les Arabes du message à l’Histoire. Fayard, 1995.
  • Ulrich Haarmann: Geschichte der arabischen Welt. Monaci 2001.
  • Alfred Schlicht: Die Araber und Europa. Stuttgardiae 2008.

Notae[recensere | fontem recensere]

  1. Plerumque Arabes (-bum); acc. Arabas. Ex quo nomen Arabia (-ae) et varia adiectiva deducta: (1) Arabs (-abis); (2) Arabicus (-a, -um); (3) Arabius (-a, -um), (4) Arabus (-a, -um); adverbium Arabicē; raro etiam Arabus () et pl. Arabi (-ōrum). Vide Georges: Arabes.

Haec stipula ad gentem spectat. Amplifica, si potes!