Lingua Ketica
| Lingua Ketica Остыганна ӄа’
| ||
|---|---|---|
| Taxinomia: | ||
| Locutores: | 213 (anno 2010) | |
| Sigla: | 1 ket, 2 ket, 3 ket | |
| Status publicus | ||
| Officialis | Territorium Crasnoiarense | |
| Privata | Russia | |
| Litterae: | Abecedarium Keticum | |
| Scriptura: | Cyrillica | |
| Procuratio: | — | |
Linguae Ieniseenses (lineis discretis in saeculo decimo septimo, in saeculo vicesimo colore continuo) | ||
Lingua Ketica[1] est linguarum Ieniseensium unica superstes. In territorio Crasnoiarensi Russiae statum linguae populi indigenae habet et in ludis litterarum ediscitur. Circa 213 homines lingua Ketica loquuntur. Scriptura utitur Cyrillica cum signis diacriticis non multis. Fine saeculi vicesimi abecedarium Keticum Cyrillicum primo elaboratum est et forma eius non iam stabilita est.
Notae[recensere | fontem recensere]
- ↑ Nomen Russicum obsoletum Ostiacica, Ostyacica Ieniseensis, Ieniseensis, остяцкий, енисейский остяцкий.
Fontes[recensere | fontem recensere]
- Каргер Н. К. Кетский язык // Языки и письменность народов Севера. — М.-Л., 1934. — Ч. III.
- Дульзон А. П. Очерки по грамматике кетского языка. — Томск, 1964.
- Дульзон А. П. Кетский язык. — Томск, 1968.
- Heinrich Werner, Die ketische Sprache, Wiesbaden, 1997.