Ioannes Bisselius

E Vicipaedia

Ioannes Bisselius ( natus 20. Augusti 1601 in oppido Sueviae Babenhausen; mortuus 9 Martii 1682 Ambergae, in Germania) fuit iesuita, historicus, et poeta neolatinus Germanicus.

Vita[recensere | fontem recensere]

Studuit in Universitate Dillingensi. Anno 1621 Iesuita factus est. Fuit Ingolstadii magister rhetoricae, philosophiae, et controversialis theologiae. Ab anno 1652 usque ad mortem fuit praedicator Dillingae in Danubio[1]. Mortuus est in Iesuitarum Collegio Ambergiensi.

Opera[recensere | fontem recensere]

  • De pestiferis peccatorum mortalium fructibus exempla tragica exposita (Dillingae 1652);
  • Cliens Marianus Elegidiis [=Elegiis] descriptus. Editio altera et auctior (Ingolstadtii1625);
  • Elegiae seu deliciae veris (Ingolstadtii 1638)
  • Icaria (Ingolstadtii 1637)
  • Illustrium ab orbe conditio ruinarum Deca[des] (Ambergi. 1656-1665)
  • Reipublicae Romanae veteris ortus, et interitus (Dillingae 1664)

Editiones et versiones[recensere | fontem recensere]

  • Lutz Claren u. a. (Hrsg.): Johannes Bisselius: Deliciae Veris – Frühlingsfreuden. Lateinischer Text, Übersetzung, Einführungen und Kommentar. De Gruyter, Berolini 2013, ISBN 978-3-11-031449-6

Commentaria[recensere | fontem recensere]

  • Westermayer, Georg: "Bissel, Johannes", in: Allgemeine Deutsche Biographie, vol. 2 (Lipsiae: Duncker & Humblot, 1875), p. 682
  • Wilhelm Kühlmann: Zwischen Adaptation, Integration und Revokation. Deutsche Schwankliteratur (J. Pauli) in der Jesuitenlyrik des Johannes Bisselius (1601–1682), in: Jan-Dirk Müller, Ulrich Pfisterer, Anna Kathrin Bleuler, Fabian Jonietz (Hrsg.): Aemulatio. Kulturen des Wettstreits in Text und Bild (1450–1620). De Gruyter, Berolini 2011 (= Pluralisierung & Autorität, 27), ISBN 978-3-11-026230-8, S. 537–569.

Nexus externi[recensere | fontem recensere]

Vide Bisselium apud Vicifontem.

Notae[recensere | fontem recensere]