Ecloga Theoduli

E Vicipaedia
Editio Konradi Kachelofen (Lipsiae 1492), cum scholiis

Ecloga Theoduli est ecloga Latina saeculo incerto (IX vel X saepius indicantur) scripta, quae diu scholae Latinae in usu erat. "Theodulus" (Graece servus Dei) sine dubio nomen est fictum, in quo allegoria minime latet. Gotescalcus (cuius nomen idem valet) interdum eclogae auctor fuisse putatur, sed a Carolo Strecker(de) haec suspicio refutata est.

Fabula[recensere | fontem recensere]

Pseustis ("Mendax") pastor Graecus et Alithia ("Veritas") virgo gentis David Fronesi ("Prudentia") iudice carminibus amoebaeis certantur; res Graecas fabulosas Pseustis canit, Alithia e Sacrarum Scripturarum fonte certo sua haurit.

Veri cum falso litem Theodolus arcet;
      ln metro ludit theologia sibi, —

scripsit de eo Eberhardus Bethuniensis in Labyrintho.

Editio[recensere | fontem recensere]

  • Konrad Goehl, Jorit Wintjes: Die ecloga des Theodulus. Übersetzt von Konrad Goehl, mit einer Einführung und Erläuterungen von Jorit Wintjes. Baden-Baden: Deutscher Wissenschafts-Verlag, 2012,

Bibliographia[recensere | fontem recensere]

  • Ruth Affolter-Nydegger: In bukolisches Gewand gekleidete Heilsgeschichte. Bernhard von Utrecht, Kommentar zur »Ecloga Theoduli«. In: Regula Forster / Paul Michel (Hrsg.): Significatio. Studien zur Geschichte von Exegese und Hermeneutik II, Pano-Verlag, Turici 2007. ISBN 978-3-907576-38-0 S. 271–324,
  • Klaus Lennartz: Theoduls Ekloge als literarisches Kunstwerk. In: Mittellateinisches Jahrbuch, 49,2 (2014) S. 167–200