Coemeterium vetus Arnstadii
Coemeterium vetus (Theodisce Alter Friedhof) est historicum viridarium Arnstadii Germaniae, inter medium oppidum et mediam stationem ferriviariam, situm.
Historia[recensere | fontem recensere]
Coemeteriis omnibus circa ecclesias clausis anno 1537 ante portam Erfordiensem, quae dicitur, coemeterium novum largum institutum est. Annis 1567 et 1582, cum 1762 oppidani pestilentia periissent, et denuo anno 1832 amplificationes necessariae erant.
Annis inter 1738 et 1743 oratorium coemeteriale constructum est. Nunc est ecclesia catholica communitatis Arnstadiensis, sub patrocinio Ascensionis Christi. Anno 1894 coemeterium clausum est, cum circa octo milia sepulcrorum in eo essent. Anno 1924 zona ista in viridarium reddita est. In summa 57000 homines circiter hic sepulti sunt.
Secundum muros coemeteriales meridianos ossaria stabant divitum egregiorumque: quae anno 1923 abdita sunt, quando stratam Krappgartenstraße maiorem fecerunt.
Vestigia usus prisci[recensere | fontem recensere]
In coemeterio ipso etiam viginti quinque propinqui Ioannis Sebastiani Bachii iacent, in quorum honorem anno 2002 monumentum erectum est. Cippi paucissimi adhuc in situ manentes sunt scriptorum Willibaldi Alexis et E. Marlitt, insuper Ernesti John et Emiliae de Linsky. Mentio fiat etiam de cryptae ducalis restantibus partibus.
Haud procul stat porta originalis Castelli Augustenburg; post eius demolitionem (anno 1765) porta pro coemeterio usurpabatur. Anno 1923 venit in locum hodiernum. Cippi nonnulli pulcherrimi in museo Palatii Novi admirari possunt.
Aliae res visu dignae[recensere | fontem recensere]
Anno 1965 monumentum aeneum in parte septentrionali positum est, Vocantis, quod dicitur (Theodisce: Der Rufer). Fecit id Fredericus Cremer, artifex in castris carceralibus Buchenwald apud Vimariam. Ad stratam Bahnhofstraße anno 1992 reerectum est monumentum in honorem auctricis Marlitt, anno 1988 monumentum monens de non iam exstanti synagoga invenitur. Casa parva anni 1841 ad ecclesiam habitaculum erat hortulano coemeterii, quae annis 1960 nonnullum tempus etiam locus commemmorativus Bachianus erat. Inter ecclesiam et viam stratam monumentum in honorem E. Marlitt stat, quod post annum 1990 in situ reerectum est.
Fons[recensere | fontem recensere]
Andrea Kirchschlager, Ulrich Lappe, Peter Unger (ed.): Chronik von Arnstadt. Zeittafel/Chronik. Festschrift zur 1300-Jahrfeier der Stadt Arnstadt, (=Veröffentlichungen des Historischen Vereins für Schwarzburg, Gleichen und Hohenlohe in Thüringen, 3), Verlag Kirchschlager, editio prima, Arnstadt 2003, (ISBN 3-934277-07-1), p. 181-182.
Nexus externi[recensere | fontem recensere]
|
Vicimedia Communia plura habent quae ad Coemeterium Vetus Arnstadiense spectant. |