Neogrammatici

E Vicipaedia

Neogrammatici, etiam grammatici iuvenes (Theodisce Junggrammatiker), fuerunt Germanica linguisticae schola, primum in Universitate Lipsiensi constita, qui hypothesin neogrammaticum de mutationibus phonologicis constantibus saeculo undevicensimo exeunte proposuerunt. Inter eorum numero notabiliter inscribuntur:

Nexus interni

Bibliographia[recensere | fontem recensere]

  • Hermann, Paul. 1880. Prinzipien der Sprachgeschichte.
  • Jankowsky, Kurt R. 1972. The neogrammarians:A re-evaluation of their place in the development of linguistic science. Hagae: Mouton.
  • Brugmann, Karl, et Bertold Delbrück. 1897, 1916. Grundriß der vergleichenden Grammatik der indogermanischen Sprachen.
  • Schuchardt, Hugo. 1922. Über die Lautgesetze: Gegen die Junggrammatiker. In Hugo-Schuchardt-Brevier: ein Vademekum der allgemeinen Sprachwissenschaft, ed. Leo Spitzer. Halle (Saale).
  • Wiese, Harald. 2007. Eine Zeitreise zu den Ursprüngen unserer Sprache: Wie die Indogermanistik unsere Wörter erklärt. Berolini: Logos Verlag. ISBN 9783832516017.