Miocaenum

E Vicipaedia
Arbor Dracaena cinnabari, silvarum Miocaenarum reliquum, in Dioscoridis Insula[1] virens

Miocaenum[2] (scil. "aevum"; a verbis Graecis μείων 'minor' + καινός 'novus') est epocha et series infima periodi Neogenicae. Milium annorum 23 030 a.p. incepit, Oligocaeno perfecto, et milium annorum 5 333 a.p. ad finem venit, Pliocaeno incipiente.

In sex aetates vel stadia divisum est, quae ab infimo ad supremum Aquitanium, Burdigalium, Langhium, Serravallium, Tortonium, Messinium appellantur.

Notae[recensere | fontem recensere]

  1. Vide lemma "Dioscoridis Ins. apud Lexicon Universale Hofmann, ubi dicitur "DIOSCORIDIS Ins. Zocotora; in Afr. in mari Azanio, ubi definit Erythraeum (...)".
  2. "Miocaenum": Robertus Koeppel, Praelectiones geologiae et praehistoriae pars 1 iii (Romae, 1933) pp. 6-7 (Paginae selectae apud Google Books)

Nexus interni

Nexus externi[recensere | fontem recensere]

Series = Epochae geologicae