Quantum redactiones paginae "Xiongnu" differant
m auctores generes--->(nil). + sunt--->fuerunt. + habitebant--->habitaverunt. Magnam Moeniam--->Magna Moenia (n.) + multis annis--->multos annos (acc. temporis). + Multa menda manent. |
m Misc. |
||
Linea 1: | Linea 1: | ||
[[ |
[[Imago:Hsiung-nu-Empire-max.png|right|thumb|200px|Imperium Hsiungnuum (a saeculo III a.C.n. ad saeculum III p.C.n.)]] |
||
'''Hsiung-nu''' (-us, ''n.'') vel '''Hiung-nu''' ([[Sinice]]: 匈奴), sive '''Hunni Asiatici,''' probabiliter fuerunt [[Hunni]]. In [[Sina]] septemtrionali habitaverunt. Imperatores Sinenses contra eos [[Magna Sinensis Moenia|Magna Sinensis Moenia]] aedificaverunt. Sina multos annos bellum contra Hsiung-nus gessit. |
'''Hsiung-nu''' (-us, ''n.'') vel '''Hiung-nu''' ([[Sinice]]: 匈奴), sive '''Hunni Asiatici,''' probabiliter fuerunt [[Hunni]]. In [[Sina]] septemtrionali habitaverunt. Imperatores Sinenses contra eos [[Magna Sinensis Moenia|Magna Sinensis Moenia]] aedificaverunt. Sina multos annos bellum contra Hsiung-nus gessit. |
||
Emendatio ex 11:16, 26 Martii 2008
Hsiung-nu (-us, n.) vel Hiung-nu (Sinice: 匈奴), sive Hunni Asiatici, probabiliter fuerunt Hunni. In Sina septemtrionali habitaverunt. Imperatores Sinenses contra eos Magna Sinensis Moenia aedificaverunt. Sina multos annos bellum contra Hsiung-nus gessit.
Origo
Patriam antiquissimam Hsiung-nuum generaliter in regionem Ordotis imponunt. Hsiung-nus praecipue cum gentibus Turcicis posterioribus coniungunt.[1]
Secundum historicum Sinensem Simam Qian, Hsiung-nus progenies Chunweium, qui unus filiorum extremi regis dynastiae Hsiae Ziis fuit. Existentia dynastiae Hsiae non plene certa, sed indicia sua (velut pagi ex aetate dynastiae) sunt.[2][3]
Historia
Hsiung-nus a saeculo IV a.C.n. fontibus Sinensibus reperiuntur.[4] E fontibus sinensibus scimus, ut vis armorum Hsiung-nuum in saeculo III a.C.n. mire accresceverit.
Notae
- ↑ Imperium Gocturcicum
- ↑ Borbála Obrusánszky: Hunni praeter Viam Negotii Sericarium, schola, 2007.
- ↑ Sima Qian: Hunnorum antiquissima historia, p. 17.
- ↑ Borbála Obrusánszky: Hunnorum historia humani cultus civilisque, p. 18.