Consuetudo nominationum Romanorum

Onomastica Romana antiqua masculina nomina formalia continuisse tria nomina antiquitate praevidebat. Haec ut praenomen, nomen (nomen gentile, nomen gentilicium), cognomen indicabatur. Interim accrescebat cognomen secundum, agnomine appellato. Homo adoptatus monstrabatur in nomine etiam illem adoptionis (exempli causa, C. Iulius Caesar Octavianus Augustus). De femininis nominibus, paucae differentiae erat. De civitate Romana, solum tria elementa obligabantur: praenomen, nomen, et cognomen et alii (exempli causa, agnomen et adoptio) optivi erant. Tria nomina modus Latinus translaticius nominare homines erat, aevo antiquiore Romano, sed denominatio hominum unico nomine constabat.

• Onomastica

Bibliographia

• Liberati, Anna Maria, et Fabio Bourbon. 1996. Ancient Rome: history of a civilization that ruled the world. Novi Eboraci: Stewart, Tabori & Chang. ISBN 155670531X
• Salway, Benet. 1994. What's in a name? A survey of Roman onomastic practice from c.700 b.c. to 700 a.d. Journal of Roman Studies 84:124-145.