Quantum redactiones paginae "Duodecim prophetae" differant
Content deleted Content added
m Lesgles movit paginam Dodecapropheton ad Duodecim prophetae: Hieronymus |
mNo edit summary |
||
Linea 1: | Linea 1: | ||
'''Duodecim prophetae''',<ref>[[Hieronymus]], [http://www.thelatinlibrary.com/bible/prologi.shtml "Prologus duodecim prophetarum"], ''The Latin Library''.</ref> sive '''Dodecapropheton''' (Graece Δωδεκαπρόφητον),<ref>''Lexicon |
'''Duodecim prophetae''',<ref>[[Hieronymus]], [http://www.thelatinlibrary.com/bible/prologi.shtml "Prologus duodecim prophetarum"], ''The Latin Library''.</ref> sive '''Dodecapropheton''' (Graece Δωδεκαπρόφητον),<ref>''Lexicon et Commentarius Sermonis Hebraici et Chaldaici'', post [[Ioannes Cocceius|Ioh. Cocceium]] et Ioh. Henr. Maium longe, quam antehac, correctius et emendatius, edidit Io. Chr. Fried. Schulz, vol. I (Lipsiae: Sumptibus Weygandianis, 1777), [https://books.google.com/books?id=OXpFAAAAcAAJ&pg=PA14&dq=Dodecapropheton p. 14].</ref> est compositio duodecim [[propheta]]rum librorum in [[Vetus Testamentum|Vetere Testamento]] [[Lingua Hebraica|Hebraico]] ([[Tanach]]), qui ibi ad prophetas posteriores numerantur. In [[Religio Iudaica|religione Iudaica]] circiter ab anno [[180]] unicus liber habiti et sape in uno volumine scripti sunt. |
||
== Divisio == |
== Divisio == |
Emendatio ex 17:01, 2 Augusti 2016
Duodecim prophetae,[1] sive Dodecapropheton (Graece Δωδεκαπρόφητον),[2] est compositio duodecim prophetarum librorum in Vetere Testamento Hebraico (Tanach), qui ibi ad prophetas posteriores numerantur. In religione Iudaica circiter ab anno 180 unicus liber habiti et sape in uno volumine scripti sunt.
Divisio
Duodecim prophetae in Tanach divisi sunt, ut sequitur:
- Osee,
- Ioel,
- Amos,
- Abdias,
- Ionas,
- Michaeas,
- Nahum,
- Habacuc,
- Sophonias,
- Aggaeus,
- Zacharias,
- Malachias (in uno libro).
Notae
- ↑ Hieronymus, "Prologus duodecim prophetarum", The Latin Library.
- ↑ Lexicon et Commentarius Sermonis Hebraici et Chaldaici, post Ioh. Cocceium et Ioh. Henr. Maium longe, quam antehac, correctius et emendatius, edidit Io. Chr. Fried. Schulz, vol. I (Lipsiae: Sumptibus Weygandianis, 1777), p. 14.