Quantum redactiones paginae "Hermenegildus" differant
Content deleted Content added
cat |
No edit summary |
||
| Linea 3: | Linea 3: | ||
[[Imago:Triunfo de san hermenegildo herrera el joven.jpeg|right|280px|thumb|''Triunfo de san Hermenegildo'' Ioannes de Herrera pinxit]] |
[[Imago:Triunfo de san hermenegildo herrera el joven.jpeg|right|280px|thumb|''Triunfo de san Hermenegildo'' Ioannes de Herrera pinxit]] |
||
Sanctus '''Hermenegildus''' fuit princeps Visigothorum, filius [[Liuvigildus (rex Visigothorum)|Liuvigildi]] et frater [[Recaredus (rex Visigothorum)|Recaredi I]]. Anno [[579]] nupsit [[Ingunda Austrasiae|Ingundam]], filia rex [[Austrasia]]e. Ingunda erat Catholica et exorsa est Hermenegildum, ut in fidem Catholicam converserit. |
Sanctus '''Hermenegildus''' fuit princeps Visigothorum, filius [[Liuvigildus (rex Visigothorum)|Liuvigildi]] et frater [[Recaredus (rex Visigothorum)|Recaredi I]]. Anno [[579]] nupsit [[Ingunda Austrasiae|Ingundam]], filia rex [[Austrasia]]e. Ingunda erat Catholica et cum [[Leander Toletanus|Leandro Toleti]] exorsa est Hermenegildum, ut in fidem Catholicam converserit. |
||
==De Rebellione== |
|||
Postea conversio Hermenegildus foedere iungit cum Byzantinis et contra patrem rebellit. Hermenegildus in provincia Baetica rege est coronatus anno [[580]]. Tum Liuvigildus Hermenegildum deinde filium imperiis suis tyrannizantem, pugnavit. |
Postea conversio Hermenegildus foedere iungit cum Byzantinis et contra patrem rebellit. Hermenegildus in provincia Baetica rege est coronatus anno [[580]]. Tum Liuvigildus Hermenegildum deinde filium imperiis suis tyrannizantem, pugnavit. |
||
Recaredus fuit dux copiarum Visigothorum et Hermenegildum superavit in pluris proeliis. Tunc, Hermenegildus ex [[Emerita Augusta|Emerita]] in Hispalis effugit ([[584]]), ubi Recaredus eum obsedit. Hermenegildus captus est ([[ |
[[Recaredus]] fuit dux copiarum Visigothorum et Hermenegildum superavit in pluris proeliis. Tunc, Hermenegildus ex [[Emerita Augusta|Emerita]] in Hispalis effugit ([[584]]), ubi Recaredus eum obsedit. Hermenegildus captus est ([[584]]) et pater ignovit Hermenegildo. Hermenegildus tunc in exilio missio. |
||
| ⚫ | |||
[[Gregorius Turonensis]] de rebellione Hermenegildi scripsit: |
[[Gregorius Turonensis]] de rebellione Hermenegildi scripsit: |
||
::''[[Liuvigildus]] autem dedit eis unam de civitatibus, in qua resedentes regnarent. Ad quam cum abissent, coepit Ingundis praedicare viro suo, ut, relicta heresis fallacia, catholicae legis veritatem agnuscerit. Quod ille diu refutans, tandem commotus ad eius praedicationem, conversus est ad legem catholicam'' <nowiki>[...]</nowiki> ''Quod cum Liuvigildus audisset, coepit causas querere, qualiter eum perderet. Ille vero haec intellegens, ad partem se imperatoris iungit, legans cum praefectum eius amicitias, qui tunc Hispaniam inpugnabat. Liuvigildus autem dirixit ad eum nuntius, dicens: 'Veni ad me, quia extant causae, quas conferamus simul'. Et ille: 'Non ibo, quia infensus es mihi, pro eo quod sim catholicus'. At ille, datis praefecto imperatoris triginta milibus solidorum, ut se ab eius solacio revocaret, commotu exercitu, contra eum venit. Herminigildus vero, vocatis [[Imperium Byzantinum|Grecis]], contra patrem egreditur, relicta in urbe coniuge sua. Cumque Liuvigildus ex adverso veniret, relictus a solacio, cum viderit nihil se praevalere posse, eclesiam, qui erat propinquam, expetiit, dicens: 'Non veniat super me pater meus; nefas est enim, aut patrem a filio aut filium a patre interfici'. Haec audiens Liuvigildus, misit ad eum [[Recaredus|fratrem eius]]; qui, data sacramenta ne humiliaretur, ait: 'Tu ipse accede et prosternere pedibus patris nostri, et omnia indulget tibi'. At ille poposcit vocare patrem suum; quo ingrediente, prostravit se ad pedes illius. Ille vero adpraehensum osculavit eum et blandis sermonibus delinitum duxit ad castra, oblitusque sacramenti, innuit suis et adpraehensum spoliavit eum ab indumentis suis induitque illum veste vile; regressusque ad urbem [[Toletum|Tolidum]], ab latispueris eius, misit eum in exilio''<ref>''Decem Libri Historiarum'', Gregorii turonensis, V.38</ref> |
::''[[Liuvigildus]] autem dedit eis unam de civitatibus, in qua resedentes regnarent. Ad quam cum abissent, coepit Ingundis praedicare viro suo, ut, relicta heresis fallacia, catholicae legis veritatem agnuscerit. Quod ille diu refutans, tandem commotus ad eius praedicationem, conversus est ad legem catholicam'' <nowiki>[...]</nowiki> ''Quod cum Liuvigildus audisset, coepit causas querere, qualiter eum perderet. Ille vero haec intellegens, ad partem se imperatoris iungit, legans cum praefectum eius amicitias, qui tunc Hispaniam inpugnabat. Liuvigildus autem dirixit ad eum nuntius, dicens: 'Veni ad me, quia extant causae, quas conferamus simul'. Et ille: 'Non ibo, quia infensus es mihi, pro eo quod sim catholicus'. At ille, datis praefecto imperatoris triginta milibus solidorum, ut se ab eius solacio revocaret, commotu exercitu, contra eum venit. Herminigildus vero, vocatis [[Imperium Byzantinum|Grecis]], contra patrem egreditur, relicta in urbe coniuge sua. Cumque Liuvigildus ex adverso veniret, relictus a solacio, cum viderit nihil se praevalere posse, eclesiam, qui erat propinquam, expetiit, dicens: 'Non veniat super me pater meus; nefas est enim, aut patrem a filio aut filium a patre interfici'. Haec audiens Liuvigildus, misit ad eum [[Recaredus|fratrem eius]]; qui, data sacramenta ne humiliaretur, ait: 'Tu ipse accede et prosternere pedibus patris nostri, et omnia indulget tibi'. At ille poposcit vocare patrem suum; quo ingrediente, prostravit se ad pedes illius. Ille vero adpraehensum osculavit eum et blandis sermonibus delinitum duxit ad castra, oblitusque sacramenti, innuit suis et adpraehensum spoliavit eum ab indumentis suis induitque illum veste vile; regressusque ad urbem [[Toletum|Tolidum]], ab latispueris eius, misit eum in exilio''<ref>''Decem Libri Historiarum'', Gregorii turonensis, V.38</ref> |
||
[[Iohannes Biclarensis]] hanc rem confirmat: |
|||
::''{240} 3. Liuvigildus rex filio Hermenegildo ad rem publicam commigrante Hispalim pugnando ingreditur, civitates et castella, quas filius occupaverat, cepit, et non multo post memoratum filium in [[Corduba|Cordubensi urbe]] comprehendit et regno privatum in exilium [[Valentia]]m mittit.''<ref>'Chorincon Iohannis Biclarensis'' 584.3 = vv. 240-245</ref> |
|||
Nihilnominus, Gothus [[Arianismus|arianus]] Sisbertus appellatus Hermenegildum occidit in [[Tarraco]]ne anno [[585]]. |
|||
| ⚫ | |||
{{Hispania Visigothica}} |
{{Hispania Visigothica}} |
||
== Notae == |
|||
<references/> |
|||
Emendatio ex 10:05, 4 Iulii 2007
Sanctus Hermenegildus fuit princeps Visigothorum, filius Liuvigildi et frater Recaredi I. Anno 579 nupsit Ingundam, filia rex Austrasiae. Ingunda erat Catholica et cum Leandro Toleti exorsa est Hermenegildum, ut in fidem Catholicam converserit.
De Rebellione
Postea conversio Hermenegildus foedere iungit cum Byzantinis et contra patrem rebellit. Hermenegildus in provincia Baetica rege est coronatus anno 580. Tum Liuvigildus Hermenegildum deinde filium imperiis suis tyrannizantem, pugnavit.
Recaredus fuit dux copiarum Visigothorum et Hermenegildum superavit in pluris proeliis. Tunc, Hermenegildus ex Emerita in Hispalis effugit (584), ubi Recaredus eum obsedit. Hermenegildus captus est (584) et pater ignovit Hermenegildo. Hermenegildus tunc in exilio missio.
Gregorius Turonensis de rebellione Hermenegildi scripsit:
- Liuvigildus autem dedit eis unam de civitatibus, in qua resedentes regnarent. Ad quam cum abissent, coepit Ingundis praedicare viro suo, ut, relicta heresis fallacia, catholicae legis veritatem agnuscerit. Quod ille diu refutans, tandem commotus ad eius praedicationem, conversus est ad legem catholicam [...] Quod cum Liuvigildus audisset, coepit causas querere, qualiter eum perderet. Ille vero haec intellegens, ad partem se imperatoris iungit, legans cum praefectum eius amicitias, qui tunc Hispaniam inpugnabat. Liuvigildus autem dirixit ad eum nuntius, dicens: 'Veni ad me, quia extant causae, quas conferamus simul'. Et ille: 'Non ibo, quia infensus es mihi, pro eo quod sim catholicus'. At ille, datis praefecto imperatoris triginta milibus solidorum, ut se ab eius solacio revocaret, commotu exercitu, contra eum venit. Herminigildus vero, vocatis Grecis, contra patrem egreditur, relicta in urbe coniuge sua. Cumque Liuvigildus ex adverso veniret, relictus a solacio, cum viderit nihil se praevalere posse, eclesiam, qui erat propinquam, expetiit, dicens: 'Non veniat super me pater meus; nefas est enim, aut patrem a filio aut filium a patre interfici'. Haec audiens Liuvigildus, misit ad eum fratrem eius; qui, data sacramenta ne humiliaretur, ait: 'Tu ipse accede et prosternere pedibus patris nostri, et omnia indulget tibi'. At ille poposcit vocare patrem suum; quo ingrediente, prostravit se ad pedes illius. Ille vero adpraehensum osculavit eum et blandis sermonibus delinitum duxit ad castra, oblitusque sacramenti, innuit suis et adpraehensum spoliavit eum ab indumentis suis induitque illum veste vile; regressusque ad urbem Tolidum, ab latispueris eius, misit eum in exilio[1]
Iohannes Biclarensis hanc rem confirmat:
- {240} 3. Liuvigildus rex filio Hermenegildo ad rem publicam commigrante Hispalim pugnando ingreditur, civitates et castella, quas filius occupaverat, cepit, et non multo post memoratum filium in Cordubensi urbe comprehendit et regno privatum in exilium Valentiam mittit.[2]
Nihilnominus, Gothus arianus Sisbertus appellatus Hermenegildum occidit in Tarracone anno 585.
Hodie est sanctus martyr Ecclesiae Catholicae, sanctus patronus Monarchiae Hispanicae et protector conversium.
_01.jpg){kind=small}
|
Haec est pagina de Hispania Visigothica. Ut hoc indagare, vide etiam Categoria:Hispania Visigothica. |