Quantum redactiones paginae "Tibia recta" differant
Content deleted Content added
m r2.7.1) (automaton addit: bg:Блокфлейта |
mNo edit summary |
||
| Linea 1: | Linea 1: | ||
{{fontes desiderati}} |
|||
[[Fasciculus:VariousRecorderFlutes.jpg|thumb|Tibiae rectae variarum magnitudinum. Una ex iis in tres partes divisa est ad transportationem faciliorem.]] |
[[Fasciculus:VariousRecorderFlutes.jpg|thumb|Tibiae rectae variarum magnitudinum. Una ex iis in tres partes divisa est ad transportationem faciliorem.]] |
||
'''Tibia recta''' est [[instrumentum musicum]] quod flatur. Terminus superior ut rostrum effectus est. Tibia recta [[aer]]e in rostrum inflato canitur. Rostrum [[os (oris)|ore]] tenetur. Altitudo [[sonus|sonorum]] foraminibus [[digitus|digitis]] claudendis mutatur. Tibiae rectae in variis magnitudinibus plerumque e [[lignum|ligno]] duro effectae sunt. Tibiam rectam canere haud difficile est quia rostrum aerem semper recte per canalem in [[labium]] dirigit. Ibi soni genuntur. Facilitate canendi causa tibia recta idoneissima est ut primum liberorum instrumentum musicum.<ref>Exemplio gratia, Eve O'Kelly describibit [[Franciscus Brüggen|Franciscum Brüggen]] "adsequi comprobationem per totum orbem terrarum ut ''virtuoso'' tibiae rectae" in libro ''The Recorder Today'' (Cantabrigiae: Cambridge University Press, 1990, ISBN 0-521-36681-X), p. 62.</ref> |
'''Tibia recta'''<ref>{{fontes desiderati}}</ref> est [[instrumentum musicum]] quod flatur. Terminus superior ut rostrum effectus est. Tibia recta [[aer]]e in rostrum inflato canitur. Rostrum [[os (oris)|ore]] tenetur. Altitudo [[sonus|sonorum]] foraminibus [[digitus|digitis]] claudendis mutatur. Tibiae rectae in variis magnitudinibus plerumque e [[lignum|ligno]] duro effectae sunt. Tibiam rectam canere haud difficile est quia rostrum aerem semper recte per canalem in [[labium]] dirigit. Ibi soni genuntur. Facilitate canendi causa tibia recta idoneissima est ut primum liberorum instrumentum musicum.<ref>Exemplio gratia, Eve O'Kelly describibit [[Franciscus Brüggen|Franciscum Brüggen]] "adsequi comprobationem per totum orbem terrarum ut ''virtuoso'' tibiae rectae" in libro ''The Recorder Today'' (Cantabrigiae: Cambridge University Press, 1990, ISBN 0-521-36681-X), p. 62.</ref> |
||
Sonus tibiae rectae est mirifice clarus et dulcis, partim quod superioribus [[harmonica|harmonicis]]{{dubsig}} <!--harmonics--> caret et harmonicae impares obtinent.<ref>Jean Marc Bonard, "The Physicist's Guide to the Orchestra", 2001, ''Eur. J. Phys.'' 22 89–101.</ref> |
Sonus tibiae rectae est mirifice clarus et dulcis, partim quod superioribus [[harmonica|harmonicis]]{{dubsig}} <!--harmonics--> caret et harmonicae impares obtinent.<ref>Jean Marc Bonard, "The Physicist's Guide to the Orchestra", 2001, ''Eur. J. Phys.'' 22 89–101.</ref> |
||
| Linea 12: | Linea 11: | ||
{{musica-stipula}} |
{{musica-stipula}} |
||
[[Categoria: |
[[Categoria:Tibiae]] |
||
{{Link FA|de}} |
{{Link FA|de}} |
||
Emendatio ex 12:38, 27 Decembris 2012
Tibia recta[1] est instrumentum musicum quod flatur. Terminus superior ut rostrum effectus est. Tibia recta aere in rostrum inflato canitur. Rostrum ore tenetur. Altitudo sonorum foraminibus digitis claudendis mutatur. Tibiae rectae in variis magnitudinibus plerumque e ligno duro effectae sunt. Tibiam rectam canere haud difficile est quia rostrum aerem semper recte per canalem in labium dirigit. Ibi soni genuntur. Facilitate canendi causa tibia recta idoneissima est ut primum liberorum instrumentum musicum.[2]
Sonus tibiae rectae est mirifice clarus et dulcis, partim quod superioribus harmonicis? caret et harmonicae impares obtinent.[3]
Tibia recta saeculo vicensimo redintegrata est.
Notae
- ↑
Fons nominis Latini desideratur (addito fonte, hanc formulam remove)
- ↑ Exemplio gratia, Eve O'Kelly describibit Franciscum Brüggen "adsequi comprobationem per totum orbem terrarum ut virtuoso tibiae rectae" in libro The Recorder Today (Cantabrigiae: Cambridge University Press, 1990, ISBN 0-521-36681-X), p. 62.
- ↑ Jean Marc Bonard, "The Physicist's Guide to the Orchestra", 2001, Eur. J. Phys. 22 89–101.
 |