Securitas cibaria
Securitas cibaria est politica cibaria quae ius alimentum utendi pro omnibus contra fames cum salute portegentur.
Anno 1974, Institutum Unitarum Nationum alimoniae et agriculturae provehendae hance definivit consumptione et productione.
Hodie res sunt amplificatio numerus incolarum mundi, agricultura in progressu durabili et ethica de technologia genetica. Ergo Protocollum Carthagennae Pactionis de diversitate biologica limitationem organismi genetice mutati postulat.[1] Etiam Proposita progressus durabilis securitatem cibaria postulat.[2]
Notae[recensere | fontem recensere]
- ↑ Protocollum Carthagennae
- ↑ Proposita progressus durabilis, Proposita II
Bibliographia[recensere | fontem recensere]
- Richard S. Cottrell et al., "Food production shocks across land and sea" in Nature Sustainability (2019)
- Cassandra De Young, Climate Change and Food Security: Risks and Responses (Intergovernmental Panel on Climate Change, FAO, 2016)