Heraldus

E Vicipaedia
Heraldus sive fetialis hodiernus tabardo indutus.

Heraldus[1] est officialis publicus cuius munus in initio erat nuntiorum regalium palam proclamandorum, bellorum declarandorum, pacis proponendae, quibus in rebus idem faciebant atque olim fetiales.

Postea etiam munus heraldorum erat de rebus heraldicis curare.

Bibliographia[recensere | fontem recensere]

  • Holger Kruse: Herolde. In: Höfe und Residenzen im spätmittelalterlichen Reich. Bilder und Begriffe. Hg. von Werner Paravicini, bearb. von Jan Hirschbiegel und Jörg Wettlaufer. Residenzenforschung 15 II, Teilbd. 1+2, Thorbecke Verlag, Ostfildern 2005.
  • E. Frhr. v. Berchem, D.L. Galbreath, Otto Hupp: Chronologisches Verzeichnis von Herolden bis 1668. In: Beiträge zur Geschichte der Heraldik, Neustadt a/d Aisch 1972, S. 222-223.
  • Stillfried-Alcantara, R. Graf von/Hildebranbt, O.: Des Conrad Grünenbergs, Ritters und Bürgers zu Constenz, Wappenbuch - vollbracht am nünden Tag des Abrellen, do man zalt tusend vierhundert drü und achtzig jar, in Farbendruck neu herausgegeben, Görlitz 1875, CLXVII, Mit farbigem Titelblatt, zwei farbigen Frontispizen und 331 farbigen Wappentafeln mit 2000 Wappen; als Faksimile neu erschienen Fines Mundi Verlag, Saarbrücken 2009.

Notae[recensere | fontem recensere]

  1. Thomas Rymer, Foedera, conventiones, literae, et cujuscumque generis acta publica inter reges Angliae, et alios quosvis imperatores, reges, pontifices... ab 1101 ad nostra usque tempora, habita, Hagis Comitum, 1745, p. 69 et 142 : "Lyon Heraldus et Armorum rex" [1]; sive:
    heraldus armorum, — Antonius Matthaeus et alii, Veteris aevi analecta seu Vetera aliquot monumenta hactenus nondum visa. Quibus continentur scriptores varii qui praecipue historiam universalem, expeditiones in Terram Sanctam, res Germaniae, Gelriae, Hollandiae, Ultrajecti, Frisiae, tam occidentalis, quam orientalis, et Groningae; ut et gesta Equestris ordinis teutonici, dominorum de Brederode, de Culenburch, et de Arckel, memoriae prodiderunt, Hagis Comitum, 1738, tomus I, p. 296: "Aliquis Heraldus armorum tunica Domini sui indutus, praefatum creandum in manu sinistra ducens, et unum ciphum aqua et vino plenum in manu dextera tenens accedere debet ad praesentiiam Domini vel magistri ipsius creandi"; "Heraldus vocabit suum creandum illo nomine projiciens partem ipsius aquae super caput creandi"[2];
    armorum rex;
    caduceator, — in Panoplia Hartmanni Schopperi.

Nexus interni[recensere | fontem recensere]