Forma sonatarum
Forma sonatarum[1] in arte musica est forma quae, simpliciter descripta, plerumque constat e duobus thematibus, quae "A" et "B" nominari possunt. Cuius formae in principio, expositione appellato, thema B sequitur thema A et concluditur in clave alia, frequenter dominantis. Deinde sequitur cursus aliquantulum extensus, qui explicatio vocatur, ad themata A et B evolvenda, quo facto, iterum introducitur thema A, dein thema B, nunc gravius intervallo quinto ut in clave tonici concludatur. Hic cantus proxu recapitulatio appellatur. Sic dividitur forma sonatica in tres partes, quae vocari solent expositio, explicatio, recapitulatio. Nonnunquam etiam cursus brevis, cauda vocatus, additur.
Paucissimis exemplis exceptis, primum movimentum sonatae et symphoniae secundum hanc formam componitur.
Notae
[recensere | fontem recensere]- ↑ Haec appellatio a Vicipaediano e lingua indigena in sermonem Latinum conversa est. Extra Vicipaediam huius locutionis testificatio vix inveniri potest.
Bibliographia
[recensere | fontem recensere]- James Hepokoski, Warren Darcy, 'Elements of Sonata Theory: Norms, Types, and Deformations in the Late-Eighteenth-Century Sonata. Oxonii: Oxford University Press, 2006. ISBN 0-19-514640-9
 |
Haec stipula ad theoriam musicae spectat. Amplifica, si potes! |