De bigis (Isocrates)

E Vicipaedia
Bigae in vase Graeco antiquo.

De bigis (Graece Περὶ τοῦ ζεύγους)[1] est oratio iudicialis a logographo Isocrate circa 395 a.C.n. pro Alcibiadis filio scripta. Ille Alcibiades iunior quinque talenta flagitabatur ob equos quibuscum pater Olympiis 416 a.C.n. certaverat, quos pars adversa non Alcibiadis fuisse sed suos adfirmabat. Posterior orationis pars sola servata est vel fortasse potius sola umquam publicata estː orator patris apologiam facit quia crimina parterna sibi saepe obiciebantur atque postremo ultimis verbis iudicum misericordiam movet. Ita exemplum laudationis futuris oratoribus relinquebatur.

Editiones et commentarii[recensere | fontem recensere]

Bigarum certamen.
  • Collection des Universités de Franceː Georges Mathieu et Emile Brémond, Isocrate. Discours I. Les Belles Lettres, 1929. Cum apparatu critico et versione Gallica.
  • Isocrate, Cinq Discours : Éloge d'Hélène, Busiris, Contre les Sophistes, Sur l'Attelage, Contre Callimachos. Édition, introduction et commentaire de Robert Flacelière (« Érasme »), PUF, 1961 Recensio critica Altera recensio critica

Plura legere si cupis[recensere | fontem recensere]

Notae[recensere | fontem recensere]

  1. Oratio XVI in corpore Isocratico.

Nexus externi[recensere | fontem recensere]