De aqua vitae (fabella Grimmiana)

E Vicipaedia
Adumbrationem anno 1876 pinxit Georgius Cruikshank.

"De aqua vitae"[1] est fabella Grimmiana anno 1819 in secunda editione collectionis fabellarum puerilium Kinder- und Hausmärchen (KHM 97) titulo "Das Wasser des Lebens" divulgata. Quae est typus 551 in Indice Aarne-Thomson-Utherano(en).[2]

Argumentum[recensere | fontem recensere]

Rex morbo exitiali adfectus est. Quidam senex filiis tribus maerentibus narrat de aqua vitae, quae regem sanare possit. Quam aquam filius natu maximus invenire vult, ut possit regnum hereditate obtinere. In itinere insolenter et inpolite habet pumilionem se salutantem, qui tum ira incensus eum in angustias saltus montium ducit, ubi nullum iam gradum facere neque equum vertere nequeat. Eodem modo filius alter pumilionem habet et in fauces angustissimas montium incidit. At minimus filius pumilionem polite habet et ab eodem certior fit aquam vitae scaturire ex puteo cuiusdam arcis incantatae. Accipit etiam virgam ferream, qua portam arcis aperiat, duosque paniculos, quibus duos leones custodientes sedare possit. Dicit pumilio, ut aliquantum aquae vitae auferat, antequam hora duodecima sit.

In arce incantatos invenit principes, quorum ex digitis anulos detrahit, deinde gladium et panem invenit, quae secum aufert, nec non principissam, virginem pulcherrimam, quae eum osculata "si uno transacto anno redieris" inquit "me uxorem duces et totum regnum accipies." Principem etiam hortatur, ut aquam haurire properet. Princeps autem, cum iam satis fatigatus sit, paulisper quiescere vult et obdormiscit. Ad extremum experrectus iamiam ex porta elabitur. Pumilio, cui iterum incidit, gladius et panis quid significent, explicat.

Princeps fratres secum domum ire vult. Quod pumilio concedit admonens, ut a fratribus caveat, quippe qui animum malignum habeant. Et profecto fratres, dum dormit, aquam vitae cum aqua marina permutant. Domi frater minimus patri aegro aquam (vitae, ut credit) bibendam dat. Sed valetudo regis peior quam fuerat fit. Fratres maiores natu minimum accusant, quod patrem suum necare velit, et regi veram aquam vivam dant. Rex iratus filium suum in expeditione venatoria interficiendum curare vult, sed venator eum occidere non audet.

Nexus externi[recensere | fontem recensere]

Notae[recensere | fontem recensere]

  1. In Latinum convertit Leo Latinus (sive Nicolaus Gross), Epistula Leonina CCIII (2019) 12-18.
  2. D. L. Ashliman, "The Grimm Brothers' Children's and Household Tales (Grimms' Fairy Tales)."