Conventus luctandi
 |
Suadetur ut haec pagina et pagina "Fight Club (pellicula)" uniantur. De quo sententiam tuam, rogamus, profer in pagina disputationis.  It is proposed to merge this page with Fight Club (pellicula). Please give your opinion on the talk page.
 Es steht der Vorschlag, diese Seite zu vereinen mit Fight Club (pellicula). Wir bitten um Ihre Meinung im Diskussionsforum.
 Proponatas tiun ĉi paĝon kunigi kun Fight Club (pellicula). Bonvole komenti prie en la diskutejo.
 Haec formula ({{Unienda}}) plus quam 30 dies sine recensionibus in pagina mansit. |
Huic imagini nondum est descriptio, quaesumus descriptionem addas..Conventus luctandi[1] (nomine originali Fight Club) prima vulgata atque verisimiliter maximi momenti mythistoria est scriptoris Americani Chuck Palahniuk, in originali anno 1996 edita. Liber plenus est satira amarara et cynica societatis consumptivae americanae atque eius affectionis erga hominem. Confecta est in forma pelliculae eodem nomine anno 1999 a directore Davido Fincher .
Argumentum[recensere | fontem recensere]
Liber incipit aedificio in ficto Parker-Morris, ubi Tyler tubum pistolii in ore personagii principalis tenet et capitulum sine conclusione terminatur.
Narrator et personagium principale non nominatur in libro. Magistratus est nullius momenti munere fungens in societate de cuius nomine non mentio facitur in opere, insomnia laborat, diversis cognominibus interest sessionibus therapeuticis hominum variis morbis affectorum, ubi passio humana eum iuvat velut therapia contra insomniam. Ibi etiam cognoscit Marlam Singer, qui non aliter ac is etiam diversas sessiones subsidiarias frequentat.
Eius vita significationem adquirit postquam obviam fit viro charismatico nomine Tyler Durden. Serius una eandem domum veterem, in via Paper street numero 5123, habitare incipiunt. Simul variis muneribus male solutis funguntur ubi hominibus vindicant (ut ministri, verbi gratia, in ius mingentes et cetera). Marla erga Tyler gradatim exardescit atque miram relationem amorosam una experiuntur praecipue in coitu fundatam.
Deinde viribus unitis societatem fundant, nomine Conventus luctandi, ubi viri sine misericordia inter se invicem luctantur — cum mundo certare volunt, sed spatium ad rem iis non datur. Conventus luctandi re vera unam tantum regulam habet: "Numquam loqui de Conventu luctandi", quod ob gravitatem suam bis iterari solet. Tyler et personagium principale etiam experentias chemicas varias conficiunt, exempli gratia, saponem ex adipe matris vivae Marlae efficiunt. Uterque eorum pecuniam venditione saponis meretur, et Marla etiam semel conatur suicidium committere sed a Tyler servata est.
Conventus luctandi assidue popularius fit, et ad extremum in Consilium Mahemium evolvetur, pugnam tromocraticam cuius scopus humanam civilitatem delere est. Tyler philosophiam et ritum naturalem creat, institutio amplificatur et succedit (assassinationes et lacerationes facit), donec tandem velit pyrobolis manufactis utens aedificium Parker-morris, aedificium altissimum fictum in orbe terrarum, delere.
Conclusio libri enim incipit ubi primum capitulum finem fecit , Tyler vult se ipsum et narratorem et omnia membra cenventus occidere velut martyres consilii, sed ante displosionem narrator patefacit Tyler eum ipsum esse, secunda eius schizophrenica identitas vel fortasse amicus imaginarius. Nihilominus ad extremum pyrobolae non displodunt fabricationis pravae causa, Tyler "moritur" et narrator in valetudinario psychiatrico includitur.
