Jump to content

Bassus figuratus

E Vicipaedia
Melodia ab initio "Thy Hand, Belinda," cantus recitatorii in opera Dido and Aeneas Henrici Purcell (1689), cum basso figurato infra pentagrammum (Sono Audire info, Sono Audire info cum notatione bassi figurati.

Bassus figuratus est genus notationis musicae numeris integris utens, ad significanda intervalla, chordas, et tonos nonchordales, ad notas bassas applicatum. Bassus figuratus cum basso continuo arte conectitur, parte adiunctionis in paene omnibus generibus musicae Aetatis Barocae, sed raro in musica recentius composita adhibita.

Inter alia systemata ad denotandas vel repraesentandas chordas sunt:[1] simplex pentagrammum (in musica classica), explicatio numerorum Romanorum (usitate in explicatione harmonica),[2] signa macro (aliquando in musicologia hodierna), et varia nomina et signa (in iaz et musica populari adhibita).

Nexus interni

  1. Bruce Benward et Nadine Saker, Music: In Theory and Practice, Vol. I (ed. 7a, 2003), p. 77. ISBN 978-0-07-294262-0.
  2. Arnold Schoenberg, Structural Functions of Harmony (Londinii: Faber and Faber, 1983), pp. 1–2.

Bibliographia

[recensere | fontem recensere]

Nexus externi

[recensere | fontem recensere]