Amalricus de Peguilhan
Amalricus de Peguilhan, qui fortasse ante annum 1275 natus est et saeculo XIII floruit, fuit trobator Tolosanus. Secundum vitam in libris manu scriptis servatam Amalricus iuvenis a Tolosa in Cataloniam fugiens a Guillelmo de Bergueda receptus est et cum eo "partimentum" 10,19[1] confecit; postea etiam in Italia aulas frequentavit dominorum de Este et Monferrato imperatorisque Frederici II.[2] Secundum Marium Equicolam amavit Mariam Montispessulanensem;[3] si hoc verum sit, eam ipsam in carmine 10,43 fortasse adloquitur. Italiae mortuus est circa annum 1265. Famam eius celebravit Petrarca in Triumpho amoris.
Notae[recensere | fontem recensere]
- ↑ Numeros carminum poetarum Occitanorum (trobatorum) invenis apud A. Pillet, H. Carstens, Bibliographie des Troubadours (Halis Saxonum, 1933)
- ↑ J. Boutière, A.-H. Schutz, edd., Biographies des troubadours (Lutetiae: Nizet, 1964) no. 63 (pp. 425-431).
- ↑ Marius Equicola, Libro de natura d'amore.
Bibliographia[recensere | fontem recensere]
- Joseph Anglade, Les troubadours de Toulouse (Tolosae: Privat, 1928) pp. 20-21, 87-119
- W. P. Shepard, F. M. Chambers, The poems of Aimeric de Peguillan. Evanston, 1950