Nathaniel Newnham-Davis

Res apud Vicidata repertae:

Nathaniel Newnham-Davis: imago

Nativitas: 6 Novembris 1854;
Obitus: 28 Maii 1917;

Nathaniel Newnham-Davis (Londinii natus die 6 Novembris 1854; ibidem die 28 Maii 1917 mortuus), filius architecti Henrici Newnham Davis (1826-1873), fuit dux militum et postea diurnarius. Subsignatione Lieut.-Col. Newnham-Davis a gradu suo militari adepta, praecipue de re coquinaria scripsit.

Alumnus fuit scholae Harroviensis. Pedester regimenti regii Cantii orientalis^(en) acceptus, equester nihilominus in Africa Australi missus est dum bellum Britanno-Zuluanum^(en) saeviebat. Deinde in Malaya et Serica militavit, denuoque in India, ubi tres annos inter inquisitores militares Simlae in urbe meruit. Londinii anno 1894 reditus apud libellos Sporting Times et Man of the World operam dedit. Eodem tempore fabulas scaenicas composuit partesque rarius egit. Lady Madcap comoedia musicalis, quam cum compositore Paulo Rubens anno 1904 Londinii docuit, histrionibus Adriana Augarde et Georgio Huntley, etiam Novi Eboraci et in Australia celebrabatur.

Scripta ephemera de re cibaria, quae sub titulo "responsoris gastronomici" diario Pall Mall Gazette edere sinebat, postea in libros congessit ubi, cenis quibus participaverat memoratis, qualitates popinarum Londiniensium Europaearumque ad usum peregrinatorum ganeonumque aestimavit. De his libris recensor quidam haud infeliciter ait:

He is not of a domestic turn. The people of the gay world he affects breakfast at a café, lunch at a club, dine in the palm room, or the ivory room, or the gold room of a 'swell' hotel. They think a good deal about what they eat, and talk more about that than they think about anything ("Domestica indoles eo abest: inquilini enim circulorum laetissimorum, quem frequentat, ientant in cafearia, apud collegium prandent, in triclinio palmario elephantinove aureove cenant lauti cuiusdam deversorii. Multum meditant de cibis quos sumunt, de quibus plura loquuntur quam de ulla re meditant").^[1]

Notae[recensere | fontem recensere]

↑ New York Times (1908)

Scripta[recensere | fontem recensere]

Libri de re cibaria

1899 : Dinners and Diners: where and how to dine in London. Londinii: Grant Richards Textus apud Internet Archive
1903 (cum Algernon Bastard) : The Gourmet's Guide to Europe. Londinii: Grant Richards Textus apud Internet Archive
- 1908 : 2a ed., auctore singulo Textus apud Internet Archive
- 1911 : 3a ed., auctore singulo Textus apud Internet Archive
1914 : The Gourmet's Guide to London. Londinii: Grant Richards Textus apud Internet Archive; Novi Eboraci: Brentano's Textus apud Project Gutenberg

Libri de re militari

1899 : Military Dialogues. Londinii: Sands & Co.
1900 : Military Dialogues: on “active service”. Londinii: Sands & Co.
1900 : The Transvaal Under The Queen. Londinii: Sands & Co.

Fabulae scaenicae

1900 : A Charitable Bequest: a comedietta. Londinii: Samuel French
1904 (cum Paul A. Rubens) : Lady Madcap

Mythistoriae

1896 : Three Men and a God, and other stories. Londinii: Downey & Co.
1898 : Jadoo. Londinii: Downey & Co.
1899 : “Baby” Wilkinson's V.C., and other stories. Londinii: Downey & Co.

Bibliographia[recensere | fontem recensere]

Andrea Broomfield, "Soldier of the Fork: How Nathaniel Newnham-Davis Democratized Dining" in Gastronomica vol. 12 (2012) pp. 46-54 JSTOR
Elizabeth David, "A gourmet in Edwardian London" in Go (1952); reimpressum in Elizabeth David, An Omelette and a Glass of Wine (Londinii, 1984) pp. 192-197
T. S. Griggs, "Letters from South Africa: the career of Lieutenant-Colonel Nathaniel Newnham-Davis" in Journal of the Society for Army Historical Research vol. 48 (1970) pp. 109-114 JSTOR
"Eating Tour of Europe: Lieut.-Col. Newnham-Davis's guide to "la vie de luxe" as it may be practiced all over the Continent" in New York Times (11 Iulii 1908)
E. H. Sealy, Memoirs of the Newnham Family. Londinii, 1912

[1] New York Times (1908)

[1]