Molsidominum

E Vicipaedia

Cave: notitiae huius paginae nec praescriptiones nec consilia medica sunt.

Molsidominum est vasodilatator per os sumptum, cuius tempus semivitae biologicum longum est. Molsidominum ipsum inacticum, substantia activa est Linsidominum.

Natura Molsidomini[recensere | fontem recensere]

Natura chemica[recensere | fontem recensere]

Molsidominum
Sydnonum

Molsidominum est carbamatum et sydnoni iminum. Structura est 1-Ethoxy-N-(3-morpholino-5-oxadiazol-3-iumyl)methanimidatum (C9H14N4O4). Massa molaris est 242.23 g/mol.

Natura pharmacologica[recensere | fontem recensere]

NO

Pharmacodynamica[recensere | fontem recensere]

Molsidominum est substantia NO liberans, tum vasa dilatans (vasodilatatio).

Molsidomino liberatio NO.

Pharmacocinetica[recensere | fontem recensere]

Molsidominum ipsum inacticum, substantia activa est Linsidominum (SIN-1)[1]. Absorptio: molsidominum per os sumitur. Tempus semivitae biologicum .[2] circa 24 h est. Excretio est per urinas.

Codex ATC est C01DX12.

Effectus Molsidomini[recensere | fontem recensere]

Molsidominum est substantia vasodilatatoria.

Effectus non grati[recensere | fontem recensere]

Cum uso molsidomini animum advertere ad effectus secundarios systematis autonomici necesse est.

Effectus secundarii[recensere | fontem recensere]

Exempli (!) sunt:

  • Cephalalgia (dolores capitis)

Usus Molsidomini[recensere | fontem recensere]

Usus medicus[recensere | fontem recensere]

Dosis diurna definita (DDD) non est [3], sed aliae fontes proponunt et scribunt, ut dosis diurna ab octo ad sedecim mg sit, prima dosis mane consumatur[4].

Notae[recensere | fontem recensere]

  1. Rosenkranz B, Winkelmann BR, Parnham PJ (mai 1996). "Clinical Pharmacokinetics of Molsidomine". Clin Pharmacokinetics 30: 372-84 
  2. http://goldbook.iupac.org/B00658.html
  3. Systema classificationis Anatomicum Therapeuticum Chemicumque, cap. N03AX cum lamotrigini referentia
  4. Consilium dosis molsidomini: "Molsidomini dosis singulatim ad aegroti necessitatem et ad morbi gravitatem ponatur. Dosis maxima 24 mg ne superetur. De consuetudine aegroti semel die vel bis pilularum liberationis retardae (ab octo ad 16 mg) consumant. In casibus gravibus dosem diurnam usque ad 24 mg augeri oporteat. In casibus levioribus consumptio iam dimidiae pilulae liberationis retardae bis die apta sit. Pilulae liberationis retardae mane sive mane vesperique non manducatae cum liquore sufficiente (per exemplum pocillo aquae) consumantur. Hae impune non coniuncte cum epulis sumi liceant. Medicus diurnitatem usus imperat." (Theodisce)

Nexus interni

Nexus externi[recensere | fontem recensere]