Consuetudo nominationum Romanorum

Haec commentatio nondum stipula est. Oportet intra tres menses paginam corrigere. Etiam minimis paginis Vicipaedianis habendus est: Titulus in primo exordio typis crassioribus repetitus Comprehensio (200 vel plurium litterarum) quae rem apte describat Nexus extra-Vicipaedianus (sive et fons bibliographicus) qui et titulum et rem ipsam satis corroboret Nexus interni caerulei ex hac pagina et in hanc paginam ducentes; categoriae caeruleae (quibus absentibus formula {{Dubcat}} ponatur); pagina annexa apud Wikidata (aut formula {{Nexus interviciales absunt}}) Cetera hac encyclopaedia digna, velut descriptio (explicationes, historica, exempla); imago necnon titulus suffixus; ceteri nexus externi siqui utiles sint; bibliographia. → Interpretationes vernaculae

Onomastica Romana antiqua masculina nomina formalia continuisse tria nomina praevidebat. Haec ut praenomen, nomen (nomen gentile, nomen gentilicium), cognomen indicabatur. Interim accrescebat cognomen secundum, agnomine appellato. Homo adoptatus, monstrabat in nomine etiam illem adoptionis (exempli causa C. Iulius Caesar Octavianus Augustus). De femininis nominibus, paucae differentiae erat. De civitate Romana, solum tria elementa obligabantur: praenomen, nomen et cognomen et alii (exempli causa agnomen et adoptio) optivi erant. Tria nomina modus Latinus translaticius nominare homines erat, aevo antiquiore Romano, sed denominatio hominum in unico nomine constabat.