Chemia organometallica

Chemia Organometallica, disciplina quae partes chemiae organicae inorganicaeque complectitur; moleculas noscit quae vincula covalentes inter carbonium et metallum aut semimetallum continent.

Exempla

Vitaminum B12 in corpore humano est chemica organometallica, sed non omnes moleculae metallum habentes sunt organometallicae, solum eae in quo vinculum inter carbonium et metallum est covalentum. Ergo, quamquam natriumacetatum (H₃C-COONa, sal natrii acoris aceti) partem metallicum et partem organicam CH₃ habet, molecula ipsa non est metallorganica, quia vinculum natrii est ionicum et non est inter natrium et carbonium. Similiter chlorophyll et haemoglobinum non sunt chemicae metallorganicae.

Etiam hodie, chemica Grignardi qui magnesium continent sunt potior pro synthesis moleculae organicae. Pro harum chemicarum inventa Victori Grignard Donatium Nobel anno 1912 datum est.

Valde utiles sunt catalysatores organometallici, ut per examplum catalysatores Ziegler-Natta pro quo Carolo Ziegler, Iulio Nattae et Paulus Sabatier Praemium Nobelianum chemiae datum est.

Chemica organometallica ferrocen (C₅H₅-Fe-C₅H₅) anno 1951 inventus hodie nonnumquam in benzolum additur. In saeculo vicesimo traethylum plumbi (PbEt₄) saepissimum in benzolum additur, sed ab anno 1980 iam non additur postquam id venenatum esse inveniunt.

Proprietas chemicarum organometallicarum

Saepe chemiae organometallicae ardere possunt. Nonnulla statim in aere ardent (pyrophora). Multae chemiae organometallicae, in primis illa metallicae alkalae, valde forta basa sunt. Haec saepe cum aqua explosive reagent.

Fons

Translatio de de:Organometallchemie, I Febris 2006. Aliquae partes non traductae sunt.