Historia geographiae
Verbum geographia (ab lingua Graeca γεωγραφία – geographia) apud Erasthostenem primo tempore usata fuit.
Europa et Mediterraneum[recensere | fontem recensere]
Antiquitas[recensere | fontem recensere]
Graecia[recensere | fontem recensere]
Homerum pater geographiae vocabur. Opera sua (Ilias et Odyssea) opera artis litterae sunt, autem multa percontatio geographiae continent.
Roma[recensere | fontem recensere]
De Rerum Natura partem de geographia habet. Ptolomeus etiam de geographia scripsit. In hoc tempore, Imperium Romanum expansum est per Europam et areae antea ignotae sicut Insulae Britannicae explorabantur.
Medium Aevum[recensere | fontem recensere]
Imperium Byzantinum[recensere | fontem recensere]
Postquam lapsus Imperii Romani Occidentalis, Imperium Byzantinum produxit varios geographos notabiles.Stephanus Byzantinus fuit grammaticus in Constantinopole et auctor dictionarii geographici Ethnica.
Mundus Islamicus[recensere | fontem recensere]
Aliqui geographi islamici fuerunt:
- Geber (721– c. 815) scripsit de multis argumentis et expansit sapientia classicorum Graecorum. Non sapemus si erat Persicus aut Syrius[1].
- Algorismus (780–850) scripsit Imago Terrae (Kitab surat al-ard), ubi adhibuit Geographiam Ptolomei sed melioravit cognitionem Mediterranei, Asiae et Africae.
- Albirunius (973–1052).
- Avicenna (980–1037) scripsit de geographia in Sanatio.
- Aḥmad ibn Rusta Iṣfahānī (10th century) scripsit Book of Precious Records.
Asia[recensere | fontem recensere]
India[recensere | fontem recensere]
Vedi et Puranae habet descriptionem fluviorum et montium.
Bibliographia[recensere | fontem recensere]
- Gómez Mendoza, J., Muñoz Jiménez, J. et Ortega Cantero, N. (1988) El pensamiento geográfico. Estudio interpretativo y antología de textos (De Humboldt a las tendencias radicales), Matritum: Alianza Editorial.
- Martin, Geoffrey J. (2005) All Possible Worlds: A History of Geographical Ideas. Novum Eboracum: Oxford University Press.
Notae[recensere | fontem recensere]
- ↑ S.N. Nasr, "Life Sciences, Alchemy and Medicine", The Cambridge History of Iran, Cambridge, Volume 4, 1975, p. 412: "Jabir is entitled in the traditional sources as al-Azdi, al-Kufi, al-Tusi, al-Sufi. There is a debate as to whether he was a Persian from Khorasan who later went to Kufa or whether he was, as some have suggested, of Syrian origin and later lived in Iran".
Nexus interni
Nexus externi[recensere | fontem recensere]