Gazi

E Vicipaedia

Gazi (Arabice: غازي, ġāzī, "is, qui expeditionem suscipit, aggressor, occupator") originaliter bellatorem Islamicum valet, qui „in Dei via in Gihad pugnat": "al-ġāzī fī sabīli ʾllāh".

In religione Islamica omni laude dignus habetur, qui ut Gazi expeditionis contra infideles particeps fiat; tamen hic sensus notionis non in Alcorano, sed demum in Hadit invenitur.[1]

In Anatolia, ubi erat limes inter mundum Christianum et Islamicum, Gazi antonymo fungebatur Acritae byzantini.[2][3]

Postea Gazi titulus Islamicus adhibitus est ad occupatores, equites, gubernatores honorandos et pro meritis in pugna partis deferri solebat. Multis sultanis Ottomanicis erat cognomen Gazi.[4]

Verbum Gazi etiam hodie in Turcia multis modis in usu est, ut quaedam coniunctio cum cultura Ottomanorum demonstretur. Etiam Cemal Ataturcus ob victoriam de Graecis hoc titulo ornatus est.

Homines[recensere | fontem recensere]

Notae[recensere | fontem recensere]

  1. A. J. Wensinck, J. P. Mensing et alii: Concordance et Indices de la Tradition Musulmane. Brill, Lugduni Batavorum. 1962. Vol. 4, p. 488-489 (vide. n. ġāzin)
  2. I. Mélikoff Ghāzī in: The Encyclopaedia of Islam. New Edition - In this zone where the Ghazis were fighting against the akritai, guardians of the Byzantine frontiers who were themselves often recruited from among Turkish mercenaries [...]
  3. Elizabeth A. Zachariadou Udj in The Encyclopaedia of Islam. New Edition - In mediaeval Eastern Anatolia, those entrusted with the defence of the marches, in which they were established, were called ékrḪtai on the Byzantine side and ghāzīs [q.v.] on the Muslim one.
  4. Halil İnalcık: Devlet-i Aliyye - Osmanlı İmparatorluğu Üzerine Araştırmalar 1 - Klasik Dönem (1302-1606), p.25 - Osmanlı sultanları son padişaha kadar gazi ünvanını en başta tercih ettikleri bir ünvan olarak kullanmışlardır.