Autotranslatio

E Vicipaedia
Machina intrepretationis automaticae notissima.

Autotranslatio est interpretatio textus primi in alium versus ab auctore textus primi. In variis contextibus scribendi reperitur, maxime aspectabilis in litterarum.?

Usus autotranslationis bene meret curam eruditorum praesertim ab ineunte saeculo, amplas saeculo XX investigationes in campo translationis persequens. Autotranslatio cognoscitur ut ramus particularis de translatione studiorum saltem cum 1998, publicationis tempus primae editionis libri Routledge Encyclopedia of Translation Studies.

Autotranslationes satis frequenter in Medii Aevi et primi Novi Aevi tempore iam invenitur, praesertim velut genus quoddam pontis inter eruditorum Latinam linguam et Europae linguas vernaculares.[1]

Genera autotranslationis[recensere | fontem recensere]

- Autotranslatio ex consueta actione auctoris oriri potest, vel ex experientia omnino fortuita, ob causae varietatem. Sic accidit in casu? Iacobus Joyce, qui autoconvertit in Italicam linguam duos locos eius operis "Work in Progress" (postea "Finnegans Wake" inscriptum).[2] Etiam ad rem pertinentes sunt autotranslationes a Stephano George et Rainerii Mariae Rilke.[3]

- Autotranslatio aliquo tempore post expletionem originalis evenire potest vel per processus creationis, ita quod duos textus fere simul crescunt et se invicem afficiunt.

- Autotranslatio plures quam unam adveniendi linguam, patriam aut acquisita, habere potest. Sic accidit in casu? Fausti Cercignani,[4] Alexandri Saraviae[5] et Ludovici Donati Venturae.[6]

Notae[recensere | fontem recensere]

  1. Vide Leonard Forster, The Poet's Tongues. Multilingualism in Literature, Cambridge, 1970, p. 30 ff.
  2. Vide Jacqueline Risset, "Joyce Translates Joyce", in Comparative Criticism, 6 (1984), pp. 3-21.
  3. Vide Dieter Lamping, "Die literarische Übersetzung als de-zentrale Struktur: Das Paradigma der Selbstübersetzung", in Harald Kittel (cur.), Geschichte, System, Literarische Übersetzung / Histories, Systems, Literary Translations, Berlino, 1992, p. 212-227.
  4. Ut de autotranslatione ex Italica lingua in Theodiscam, Anglicam et Francogallicam legas vide https://web.archive.org/web/20200608235823/https://sites.unimi.it/austheod/adagio3l.pdf
  5. Alexander Saravia est scriptor Bolivianus-Canadicus, cuius collectio carminum Lettres de Nootka anglice, francogallice et hispanice scriptum est.
  6. Vide Alide Cagidemetrio, “Trilinguismo letterario: il caso americano di Luigi Donato Ventura”, in Furio Brugnolo et Vincenzo Orioles (edd.), Eteroglossia e plurilinguismo letterario. II. Plurilinguismo e letteratura, Roma, 2002, pp. 377-388.