Mercurius

Latine

Appellatio

• ♪ audire ☞ descriptio /merˈkurius/ (classice)
• ♪ audire ☞ descriptio /mɛrˈkurius/ (ecclesiastice)

Nomen proprium

Mercŭr|ius, iī (m; symbolus: ☿)

1. Deus Romanus, nuntius deorum.
2. Primus planeta Solis; classice etiam stella Mercurii vocatur.

Declinatio

m.	sing.	plur.
nom.	Mercŭrius	—	I
gen.	Mercŭriī Mercŭrī	—	II
dat.	Mercŭriō	—	III
acc.	Mercŭrium	—	IV
abl.	Mercŭriō	—	VI
voc.	Mercŭrī	—	V

Dictiones derivatae

Collocationes

• dies Mercurii

Translationes

Anglice

(et deus et planeta) Mercury : Mercurius nuntius deorum erat — Mercury was the messenger of the gods

Catalane

(et deus et planeta) Mercuri : Mercurius nuntius deorum erat — Mercuri era el missatger dels déus

Germanice

(et deus et planeta) Merkur : Mercurius nuntius deorum erat — Merkur war der Götterbote

Hispanice

(et deus et planeta) Mercurio m

Graeca Antiqua

(planeta) στίλβων (stilbōn, m.)}}

Islandice

Merkúríus : Merkúr

Polonice

(et deus et planeta) Merkury : Mercurius nuntius deorum erat — Merkury był posłańcem bogów

Suecice

(et deus et planeta) Merkurius