Xanthonum

Latinitas bona
E Vicipaedia
Formula chemica.
Exemplar pilarum et baculorum.

Xanthonum[1][2] est compositum organicum solidum et albidum, cuius formula molecularis est C13H8O2. Componi potest per phenyl salicylatum? calefactum.[3] Anno 1939, xanthonum insecticida divulgatum est, et hodie ovicida contra ova Cydiae pomonellae et larvicida adhibetur.[4] Xanthonum etiam ad xanthydrol praeparandum adhibetur, quod gradibus ureae in sanguine determinandis prodest.

Derivativi xanthoni[recensere | fontem recensere]

Structura chemica xanthoni est nucleus variorum compositorum organicorum quae in natura fiunt, sicut mangostina, aliquando una appellata xanthona vel xanthonoida. Plus quam 200 xanthona agnpscuntur, quorum multa sunt phytochemica in plantis familiarum Bonnetiacearum, Clusiacearum, Podostemacearum, et aliarum inventa.[5] Xanthona etiam in nonnullis speciebus generis Iridis inveniuntur[6] Nonnulla xanthona in pericarpio fructuum Garciniae mangostanae atque in cortice et materia Mesuae thwaitesii crescit.[7]

Notae[recensere | fontem recensere]

  1. Fons nominis Latini desideratur (addito fonte, hanc formulam remove)
  2. Etiam 9-Oxoxanthene et Diphenyline ketone oxide appellatum.
  3. "Preparation of xanthone," Organic Syntheses, Coll. vol. 1, p. 552 (1941)
  4. Steiner et Summerland 1943.
  5. APG II 2003.
  6. Williams, Harborne, et Colasante 2000.
  7. Bandaranayake et al. 1975.

Bibliographia[recensere | fontem recensere]

  • APG II. 2003. An update of the Angiosperm Phylogeny Group classification for the orders and families of flowering plants. Botanical Journal of the Linnean Society 141(4):399. doi:10.1046/j.1095-8339.2003.t01-1-00158.x.
  • Bandaranayake, Wickramasinghe M., Sathiaderan S. Selliah, M. Uvais S. Sultanbawa, et D. E. Games. 1975. Xanthones and 4-phenylcoumarins of Mesua thwaitesii. Phytochemistry 14:265. doi: 10.1016/0031-9422(75)85052-7.
  • Steiner, L. F., et S. A. Summerland. 1943. Xanthone as an ovicide and larvicide for the codling moth. Journal of economic entomology 36: 435-439.
  • Williams, C. A , J. B. Harborne, et M. Colasante. 2000. The pathway of chemical evolution in bearded iris species based on flavonoid and xanthone patterns. Annali di botanica 58:51–54. PDF.

Nexus interni