Vinum Alsaticum

E Vicipaedia
Forma vinearum Alsaticarum

Vinum Alsaticum,[1] Francogallice vin d'Alsace, Theodisce Elsässer Wein, in regione Alsatia recentius Franciae attributa provenit. Vina Alsatica iam diu in Germania et Francia necnon alibi celebrantur. Quotannis Colmariae in Alsatia, dum tenetur mercatus vinorum, mos est reginae vineariae eligendae.

Historia[recensere | fontem recensere]

Saeculo XIII ineunte poëta Henricus de Andeliaco vinum Alsaticum, Mosellani amicum, Campanici aemulum, de utilitate sua iactare finxit his verbis:

Dont saut en piez le vin d’Ausois,
Li bons gentiz vins et roiaus:
"Esparnai, trop es desloiaus,
Tu n’as droit de parler en cort,
Je sui cil qui la gent secort;
Entre moi et ma damoisele,
Longue tonne de la Mosele,
Nous secorons les Alemanz,
Nous fesons trestoz noz commanz;
Aus Coloingnois prenons l’argent
Dont nous repessons nostre gent"

("Subito vinum bonum urbanum regium Alsaticum consurrexit: 'Sparnacum (i.e. Campanicum), ignobile es: in aula loqui non vales: homines adiuvo ego una cum mea domicella, cupa longa Mosellana: nos simul Alamannis [i.e. Teutonis] subvenimus, postulationibus cito respondentes, a Coloniensibus pecunias depromentes quibus gentem nostram pascimus").[2]

Iohannes Henricus Zedler anno 1748 vina Alsatica potiora Theodisce e tribus fontibus prioribus recitavit: ... insonderheit die Reichfeldischen, Lippelsbergischen, Blienweilrischen, Rappersweilrischen und Reichenweilrischen ... Rangischen, Thanischen, Seringischen, Gebweilrischen, Katzenthalischen, Ammersweirischen und Brißgawischen ... Dambachischen und die auf dem Sturmischen Hügel gewachsen.[3] Mox Georgius Henricus Behr vina Alsatica Latine enumeravit: vina Alsatiae superioris Montis Caesarei sive Kaysersbergense, Ruppervillense, Reichenvillense, Hunnenvillense, Ammersvillense, Türckheimense, Katzenthalense, Gebwilense, Bœblenheimense, Sultzense, Ruffacense, Thannense, Sancti Hypoliti, Colmariense; vina Alsatiae inferioris Marlenheimense, Blæsenheimense, Selestadiense, Marckelsheimense, Dambacese, Benfeldense, Barrense, Andlaviense, Mittelbergense, Obereheenheimense, Wolcksheimense, Rosheimense, Molsheimense, Diffenthalense, Küttelsheimense, Dorlisheimense, Ehrsteinense.[4]

Notae[recensere | fontem recensere]

Bibliographia[recensere | fontem recensere]

Vinea Sommerberg prope oppidum Niedermorschwihr iacens
Fontes antiquiores
  • 1223/1224 : Henricus de Andeliaco, La Bataille des vins (Alexandre Héron, Oeuvres de Henri d'Andeli, trouvère normand du 13e siècle [Rotomagi, 1880] pp. 23-30, 87-129) (vin d'Aussai, vin d'Ausois)
  • 1596 : Andreas Baccius, De naturali vinorum historia. Romae: ex officina Nicholai Mutii p. 350
  • 1618 : Casparus Laudismannus, Consilium integrum et perfectum de exoticis linguis Gallica et Italica recte et eleganter addiscendis. Stetini: Typis Rhetianis (p. 381 apud Google Books) "illud quod appellatur in superiori Alsatia Rangwein"
  • 1745 : "Teutsche Weine" in Johann Heinrich Zedler, ed., Grosses vollständiges Universal-Lexicon aller Wissenschaften und Künste (Halae, 1731-1754) vol. 43 coll. 261-263 ("Alsatica")
  • 1748 : Georg Heinrich Behr, Zwey Bücher Von der Materia medica. Argentorati (pp. 529-535 apud Google Books) ("Folgen ... die Elsässischen Weine oder Vina Alsatica ...")
Eruditio recentior
  • Hugh Johnson, The World Atlas of Wine (Londinii: Mitchell Beazley, 1971) pp. 102-105. 7a ed., 2013

Nexus externi[recensere | fontem recensere]