Dioecesis Viennensis (Imperium Romanum)

E Vicipaedia
Forma dioecesium provinciarumque Gallicarum anno c. 400

Viennensis vel Septem Provinciae ab initio saeculi 4 Dioecesis Imperii Romani erat.

Historia[recensere | fontem recensere]

Postquam Diocletianus Imperium Romanum in 120 ferme provincias divisit[1], Gallia dioecesis constituta est. Pars fuit Praefecturae Galliarum. Mansit circa ad dimidium saeculi 5, cum gentes Germani Galliam expugnaverunt. Iam anno 407 Vandali dioecesem populaverant. Anno 418 Honorius in Aquitania et circum Tolosam Visigothis foederatis agrum tribuit. Quamquam nomine Romano rexerunt, tamen suis legibus vixerunt. Anno 462 Ricimer magister militum eis etiam provinciam Narbonensem Primam dedit. Anno 477 Visigothi totam dioecesam expugnaverant, sed partem septentrionalem mox Francis cedere coacti sunt. Solam Septimaniam ceperunt.

Provinciae Dioecesis Viennensis[recensere | fontem recensere]

Dioecesis Viennensis "Septem Provinciae" fuerunt:

Administratio[recensere | fontem recensere]

Caput Dioecesis Vienna erat et vicarii regionem administrabant. Inter eos et hic fuit:

Nexus interni

Nexus externi[recensere | fontem recensere]

Notae[recensere | fontem recensere]

  1. Alexander Demandt, Geschichte der Spätantike, Monachii 1998, p. 216-217