Vehiculum aërium

E Vicipaedia
Helicopterum a Leonardo Vincio excogitatum.

Vehiculum aërium[1] est vehiculum quod aëre aliquā sustentum volare potest. Vehiculorum aëriorum duo sunt genera: aërodyna, aëre graviora, et aërostăta, aëre leviora. Huius generis sunt folles aërostatici et aëronaves, primi aëroplana et helicoptera.

Notae[recensere | fontem recensere]

Nexus interni

Bibliographia[recensere | fontem recensere]

  • Götsch, Ernst. 1971. Einführung in die Flugzeugtechnik. Francofurti: Deutscher Fachverlag. ISBN 3-87234-041-7.
  • Götsch, Ernst. 2003. Luftfahrzeugtechnik. Stutgartiae: Motorbuchverlag. ISBN 3-613-02006-8.
  • Heermann, Jürgen. 2000. Warum sie oben bleiben. Francofurti et Lipsiae: Insel Verlag. ISBN 3-458-34320-2.
  • Höfling, Oskar. 1994. Physik, Band II, Teil 1, Mechanik - Wärme. Ed. 15a. Bonnae: Ferd. Dümmlers Verlag. ISBN 3-427-41145-1.
  • Knaurs Lexikon der Naturwissenschaften. 1969. Monaci et Turici: Droemersche Verlagsanstalt Th. Knaur Nachf..
  • Wie funktioniert das? Meyers erklärte Technik, Band 1. 1963. Monaci et Turici: Bibliographisches Institut.

Haec stipula ad technologiam spectat. Amplifica, si potes!