Subvocalizatio

E Vicipaedia
Larynx et musculi coniuncti.

Subvocalizatio, vel oratio tacita, est oratio interna quae per lectionem fieri potest, sonos vocabulorum lectorum adhibens.[1][2] Quae ratio naturalis mentem adiuvat ut significationes penetret ad res lectas comprehendendas et meminendas, onus cognitivum fortasse imminuens.[3] Fundamentalis huius rationis proprietas est motus minusculos in larynge aliisque musculis in dictione alioquin implicatis. Plurimi horum motuum a lectore detegi non possunt, machinis absentibus.[4] Subvocalizatio est unum ex elementis rationis sinus phonologici a Baddeley et Hitch propositi, qui coacervationem horum generum informationis in memoria brevi explanat.[5]

Nexus interni

Notae[recensere | fontem recensere]

  1. Carver 1990.
  2. Cleland, Davies, et Davies 1963.
  3. Rayner et Pollatsek 1994.
  4. Rayner et Pollatsek 1994.
  5. Smith, Wilson, et Reisberg 1995.

Bibliographia[recensere | fontem recensere]

  • Baddeley, A., M. Eldridge, et V. Lewis. 1981. The role of subvocalisation in reading. The Quarterly Journal of Experimental Psychology A: Human Experimental Psychology 33(4): 439–454.
  • Carver, R. P. 1990. Reading Rate: A Comprehensive Review of Research and Theory.
  • Cleland, D. L., W. C. Davies, et T. C. Davies. 1963. Research in Reading. The Reading Teacher 16(4): 224–228.
  • Rayner, Keith, et Alexander Pollatsek. 1989. The Psychology of Reading. Englewood Cliffs Novae Caesareae: Prentice Hall. ISBN 0137330073.
  • Richaudeau, François. 1984. Méthode de lecture rapide. Au cœur de la formation. Retz.
  • Smith, J. D., M. Wilson, et D. Reisberg. 1995. The role of subvocalization in auditory imagery. Neuropsychologia 33(11): 1433–1454.

Nexus externi[recensere | fontem recensere]