Status Imperii

E Vicipaedia
Descriptio Statuum Imperii anno 1606

Status Imperii[1] fuerunt principes, nobiles, et liberae Sacri Romani Imperii civitates, quae sede ac suffragio in Dieta Imperii exornati praeter imperatorem nullum alium dominum habebant. Principibus horum statuum, cum iuribus privilegiisque valde pollerent necnon essent immediati (ut dicebantur), id est soli imperatori subditi, territoria sua magna libertate regere licuit.

Compositio[recensere | fontem recensere]

Tempore Carolingorum Saliorumque Germania in ducatus divisa erat, stirpe autem Waiblingensium regnante, paulatim systema statuum imperialium in locum ducatuum succedebat. Ab anno 1489 status imperii in tria collegia, id est principum electorum, principum imperii, et urbium imperialium divisi sunt.

Aevo moderno incipiente plus quam 300 principes, clerici, comites, et domini, praeterea ii, qui partes ordinum militarium et urbium imperialium sustinebant, huius consilii participes erant. Status imperii ab imperatore etiam hominibus territorio carentibus "ad personam" tributus est.

"Equites imperii" quidem immediati, quod voce imperii indicatur, tamen non participes statuum imperii fuerunt, compluries conatibus ad res mutandas frustra captis.

Status imperii ecclesiastici:

Status imperii saeculares:

Notae[recensere | fontem recensere]

Bibliographia[recensere | fontem recensere]

  • Gerhard Köbler (2007). Historisches Lexikon der deutschen Länder. Die deutschen Territorien vom Mittelalter bis zur Gegenwart (7. ed., Monaci: Beck). ISBN 978-3-406-54986-1.
  • Carl Wilhelm von Lancizolle (1830). Uebersicht der deutschen Reichsstandschafts- und Territorialverhältnisse vor dem französischen Revolutionskriege, der seitdem eingetretenen Veränderungen und der gegenwärtigen Bestandteile des deutschen Bundes und der Bundesstaaten. (Berolini: Dümmler). (in interrete).
  • Gerhard Oestreich, E. Holzer (1973). Übersicht über die Reichsstände (Bruno Gebhardt. Handbuch der deutschen Geschichte, vol. 2, 9. ed.) (Stuttgardiae: Klett), p. 769–784. ISBN 3-8002-1013-4.
  • Valentin Trichter (1742). Curiöses Reit-, Jagd-, Fecht-, Tantz- oder Ritter-Exercitien-Lexicon (Lipsiae: Johann Friedrich Gleditsch), col. 1911 (in interrete).
  • Johann Jacob Moser (1767). Neues teutsches Staatsrecht, pars 4: Von denen Teutschen Reichs-Ständen, der Reichs-Ritterschafft, auch denen übrigen unmittelbaren Reichs-Glidern (Francofurti ad Moenum). (in interrete).