Telecommunicatio

E Vicipaedia
-2 Latinitas huius rei dubia est. Corrige si potes. Vide {{latinitas}}.
Pagina Epistulae I ad Corinthios.
Malus qui rudentes telecommunicatorios fulcit.
Telephonum saeculi vicensimi.

Telecommunicatio[1] est transmissio symbolorum, signorum, nuntiorum, vocabulorum, scriptorum, imaginum, sonorum, et datorum ullius generis per filum, radiophonicam, sive systemata optica vel electromagnetica.[2][3] Temporibus antiquis, telecommunicatio etiam fumo et epistuli utebatur.

Ius telecommunicationis aeque et libere sine censura pars iurum humanorum, id est, vita privata, libertas loquendi, atque libertas informationis.

Genera telecommunicationis[recensere | fontem recensere]

Bibliographia[recensere | fontem recensere]

  • Jones, Stephan S., Ronald J. Kovac, et Frank M. Groom. 2016. Introduction to Communications Technologies: a Guide for Non-engineers. Boca Raton: CRC Press. ISBN 9781498702959.
  • Shepard, Steven. 2014. Telecommunications Crash Course. Novi Eboraci: McGraw-Hill ISBN 9780071832663.

Notae[recensere | fontem recensere]

  1. ↑ Vocabulum telecommunicatorius apud Davidum Morgan invenitur.
  2. ↑ "Article 1.3", ITU Radio Regulations, International Telecommunication Union, 2012 .
  3. ↑ Constitution and Convention of the International Telecommunication Union, Annex (Genavae, 1992).

Nexus interni


Receptum de "https://la.wikipedia.org/w/index.php?title=Telecommunicatio&oldid=3759840"